Bach, C.P.E.: Fluitconcerten in d Wq. 22, a Wq. 166, Bes Wq. 167, in A Wq. 168, G Wq. 169; Sonate voor fluitsolo in a Wq. 132. Patrick Gallois met Toronto Camerata o.l.v. Kevin Mallon. Naxos 8.555715/6 (2 cd’s, 2u 05’55”). 2002

Gallois is een voortreffelijke fluitist die het beste uit de Franse fluitschool in zich verenigt. Hij maakt een feest van deze concerten die uiteraard zijn geschreven voor het hof van Frederik de Grote in Potsdam. Het materiaal voor deze werken ontleende hij handig aan vroegere klavecimbelconcerten.

De snelle delen zijn een en al sprankeling en de expressie van de langzame is heel breed gespreid en soms zelfs donker getint. Gelukkig is ook het ensemble uit Toronto op één lijn met de solist in de vertolking van de heel levendige allegro’s en de gevoelige langzame delen.

Gallois gebruikt Bachs oorspronkelijke cadensen en hij geeft ook een spontane visie op de solosonate waarin hij zijn mooie toon op zijn voordeligst kan laten horen.