Britten: Peter Grimes. Cristopher Ventris (t. Peter Grimes), Emily Magee (s. Ellen Orford), Alfred Muff (b. Balstrode), Liliana Nikiteanu (a. Auntie), Sandra Trattnigg (s. Niece), Liuba Chuchrova (s. Niece 2) e.a. met het Ensemble van de Opera Zürich o.l.v. Franz Welser-Möst. EMI 500971-9 (2 dvd’s, 2u 30’). 2005
Peter Grimes was in 1945 de opera waarmee het Londense Sadler’s Wells theater werd heropend en betekende tegelijk de wedergeboorte van de Engelse opera. Het verhaal van het werk is er eentje over meedogenloosheid. Grimes is een zeevisser wiens temperament en gedrag hem buiten de gemeenschap van Aldeburgh hebben gebracht.
Aan het begin van het werk wordt hij beschuldigd van een jong scheepsmaatje. Hierbij zorgde Britten voor muziek van een grote schoonheid die meteen ook de kwetsbaarheid van Grimes suggereert. Dat in tegenstelling tot de roddel en bemoeials uit The Borough.
We zien ook de duisterder kant van Grimes als hij zijn nieuwe maatje koeioneert waarna deze ongelukkig in zee valt en sterft.
Waar de handeling is gericht op de tweeslachtige visser en zijn scherp getekende sociale achtergrond, is het de muziek die prachtig die andere hoofdrolspeler vertolkt in de vorm van heel karakteristieke momenten, culminerend in de 4 Sea interludes. Het is ook de zee waarmee het werk eindigt als Grimes’ boot verdwijnt en de gemeenschap tot het normale leven terugkeert en Grimes snel vergeet.
Ventris’ Grimes geeft het beeld van een mengeling van geweld, vrees en broosheid dat iets van Shakespeare’s Lear heeft. Kijk en luister naar zijn treffende voordracht van ‘Now the Great Bear and the Pleiades’. Emily Magee is een vrij aardgebonden Ellen en de rest van de bezetting is uniform heel goed. Auntie en haar nichtjes worden vocaal zowel als handelend mooi neergezet als een stel hoeren, Hobson (Murga) als psychopaat. Ook het koor overlaadt zich met roem.
Misschien ontbreekt het Welser-Möst met een niet Engelse achtergrond net als het Zwitserse ensemble wat aan de specifieke drive van Britten zelf in zijn cd opname, maar hij brengt de kleuren van de opera fraai naar voren.
Het aandeel van regisseur David Pountney in het welslagen van deze productie moet niet worden onderschat en ook videoregisseur Felix Breisach sloot zich hierbij goed aan.