Bizet: Les pêcheurs de perles. Martha Angelici (s), Henri Legay (t), Michel Noguéra (b) e.a. met het Ensemble van de Opéra comique, Parijs o.l.v. André Cluytens. EMI 565.266-2 (2 cd’s, 1u 46’28”). 1954

Laat een tenor en een bariton blijken dat ze samen een duet moeten zingen en tien tegen een volgt dan C’est toi – Au fond du temple saint uit Bizets Parelvissers, de opera die hij in 1863, zo’n twaalf jaar vòòr Carmen schreef. Met de nog geringe kennis van het Frans zal vrijwel niemand weten waarover het gaat in dit duet uit het begin van de eerste akte – het gaat over het verleden, bezweert eeuwige vriendschap en eindigt bijna met strijd – maar de fraaie melodie en de klank van twee, goed mengende stemmen in de harmonie van dit duet is meer dan genoeg om iedereen te behagen. Natuurlijk gaat de opera die in het jaar van ontstaan zijn première beleefde in de Parijse Opéra comique over heel wat meer. Al is het gebaseerd op een verschrikkelijk pover libretto van Cormon en Carré die later ook eerlijk toegaven dat als ze hadden geweten hoe talentvol Bizet met zijn sensuele en melodische muziek was, ze hem niet met zo’n ‘witte olifant’ zouden hebben opgezadeld. Ook gaat het werk natuurlijk over de meer dan de drie of vier andere soli die er wel worden uitgelicht. Een complete versie kan daarom zeker geen kwaad want het gaat om een opera die best opmerkelijk is, zowel door zijn homogeniteit en eenheid als door de aantrekkingskracht van de individuele gedeelten. 

Het is een lyrische opera die het moet hebben van gracieuze, jonge stemmen: een lichte sopraan, een tenor met een hoge tessitura en een bariton die werkelijk de hem toegedichte heldenrol kan spelen. Van dat bekende duet bestaan overigens verschillende versies van de componist zelf.

Het is droef maar waar, maar feitelijk is deze oude mono opname van Cluytens nog altijd de mooiste. De relatief aantrekkelijkste stereo opname is van Plasson (EMI 749.837-2).