Borodin: Symfonieën nr. 2 in b en 3 in a. Rotterdams filharmonisch orkest o.l.v. Valery Gergiev. Philips 422.996-2. (66’28”). 1989 

Borodin: Symfonieën nr. 1-3; Ouverture, Polowetskische dansen uit Prins Igor; ‘Notturno’ uit Strijkkwartet nr. 2 in d; In de steppen van Centraal Azië; Glazoenof: Petite suite. Torgny Sporsén (bs) met het Göteborg symfonie orkest en –koor o.l.v. Neeme Järvi. DG 435.757-2 (2 cd’s, 2u. 27’50”). 1989/91 

Borodin: Symfonie nr. 2 in b. NBC Symfonie orkest o.l.v. Erich Kleiber; Omroeporkest Stuttgart o.l.v. Carlos Kleiber. Hännsler CD 93.116 (52’53”). 

Behalve Tjeknavorian (RCA 82876-62321-2) is Järvi sr. een der weinigen die Borodins drie symfonieën combineert. Hij doet dat in een geheel aan de bekendste werken van de componist gewijd programma. Misschien ontbreekt het aan het laatste beetje karakter, maar de vertolkingen zijn goed afgewerkt en vol kleur; het orkest reageert levendig en de opname klinkt duidelijk met een aangename ambiance.

Voor karakter en de ware geest moeten we bij Gergiev zijn. Die trapt niet in de valkuilen van te langzame tempi en geeft het prestissimo uit de tweede symfonie daardoor veel vaart. In het langzame deel valt de mooie hoornsolo op en klarinet plus fagot leveren ook fraaie pianissimi. Over de hele linie is het resultaat geslaagd.

Heel bijzonder is de Hännsler uitgave door een combinatie van uitvoeringen van zelfde, bekendste tweede symfonie met  vijfentwintig jaar verschil door vader en zoon Kleiber voor de radio vastgelegd. Kleiber sr. in 1947 met het NBC orkest in New York, Kleiber jr. in 1972 met het omroeporkest in Stuttgart. 

Vanzelfsprekend klinkt de oude mono opname wat begrensder. Gemeen hebben beiden dat ze valse retorica schuwen en de muziek een voorwaartse impuls geven; of het echt Russisch klinkt is vraag twee, maar dat lijkt bij zoveel andere kwaliteiten ook een wat overbodige vraag. Er wordt serieus, met overgave gemusiceerd, waarbij Carlos het pleit tenslotte nipt wint. Vooral dankzij de betere geluidskwaliteit.