Bernstein: Serenade; Beethoven: Vioolconcert in D op.61. Hilary Hahn met het Baltimore symfonie orkest o.l.v. David Zinman. Sony SK 60584 (74’33”). 1998

Wanneer Hilary Hahn een van de mooiste klassieke vioolconcerten combineert met Bernsteins semi concert over vijf Platonische (!) dialogen, kan er weinig op tegen zijn om bij de rubricering nu eens de Amerikaanse componist voorrang te verlenen.

Bernsteins werk is bij de jonge Hahn in uitstekende handen; met haar soepele, fijnzinnige aanpak behoort ze tot de drie beste van de 18 vertolkers op cd van dit werk. Inderdaad: een werk van liefde, getuige bijvoorbeeld het rustig opgezette allegretto, het van een mengeling van geheimzinnigheid en humor vervulde korte presto en de niet zozeer door blijken van virtuositeit maar meer van inzicht getuigende aanpak. Verder pluspunt is de prachtig afgewerkte, waar nodig gepassioneerde en tot in het detail mooi verzorgde begeleiding van Zinman.

En het concert van Beethoven, te midden van de moordende concurrentie? Ook hier houden Hahn en Zinman zich uitstekend staande. Wat vooral bevalt is de milde, mooie viooltoon van Hahn en de manier waarop ze met veel zorg articuleert. Luister bijvoorbeeld naar haar fraaie, serene legato (na rond 5’25”), maar ook naar de manier waarop de dirigent in dit opzicht één met haar is. De soliste gebruikt de cadens van Kreisler met goed gevolg.

Gelukkig laat ook de opname weinig te wensen over. Het gaat er vooral om of de combinatie werken van uw gading is. Kijk anders voor verschillende keuzes in de aan beide werken gewijde Vergelijkende Discografieën.