Bach, C.P.E.: Pianoconcert in D Wq 43/2; Bach, J.C.: Pianoconcerten in D op. 7/3 en Es op. 7/5; Bach, J.S.: Pianoconcert nr. 2 in E BWV 1053. Anastasia Injushina met Camerata Hamburg o.l.v. Ralf Gothóni. Ondine ODE 1224-2 (69’25”). 2012
Usance is dat korte, barokke concerten per componist als groep, als eenheid worden opgenomen, maar het hier in de praktijk gebrachte idee om werk van vader Bach met dat van twee van zijn zonen te combineren, heeft veel aantrekkelijks en bevordert de verscheidenheid, maakt ook vergelijken mogelijk.
Van Bachs twintig kinderen waren er drie die op voortreffelijke wijze in zijn voetspoor traden. Van dat drietal – Wilhelm Friedemann, Johann Christian en Carl Philipp Emanuel was laatstgenoemde die de bijnaam de Berlijnse Bach kreeg door zijn werkzaamheid aan het hof van Frederik de Grote, was als componist de invloedrijkste omdat hij een brug sloeg tussen de exuberante barokstijl van zijn vader en de klassieke stijl van Haydn en Mozart. Hij uitte zich liever subjectiever en dramatischer in zijn concertante werken en legde meer de nadruk op de melodiek. Eigenschappen die kenmerkend zijn voor de empfindsamer Stil. Dat blijkt het duidelijkst in het andante van het hier opgenomen concert als aardig voorbeeld uit zijn zo’n 36 soloconcerten voor toetsinstrument omvattende genre.
Johann Christian, de Londense Bach, schreef in een wat behoudender, minder opvallende stijl keurig een achttiental soloconcerten, in groepen van zes over zijn op. 1, 7 en 13 verdeeld. In 1954 werd daar nog een vijftal teruggevonden concerten (T. 2988/1) aan toegevoegd.
Het bekendst is natuurlijk het Tweede concert van Bach sr. met de prachtige siciliano. Van dit werk is ook de hobovorm bekend.
De jonge Russisch/Finse pianiste Anastasia Injushina koos voor haar cd debuut een viertal karakteristieke, gelukkig niet al te voor de hand liggende concerten. Ze weet haar aanpak stijl mooi te differentiëren. De tempi zijn – zoals tegenwoordig vaker usance is – aan de vlotte kant en de opzet licht. Na opnamen van Bob van Asperen (EMI 749.207-8), Andreas Staier (Harmonia Mundi HMC 90.2083/4) en Miklós Spányi (BIS CD 1787 e.a.) met klavecimbel en ensembles in ‘authenteke’ stijl weet ze met een eigentijds ensemble voor een even overtuigende, stijlvolle interpretatie te zorgen met mooie dynamische- en kleurschakeringen.
In zijn op. 7 concerten is J.C. Bach nog wat aan het tasten naar een eigen stijl, eigen ideeën en orkestratie, maar in de hier gespeelde opzet wordt dat keurig gemaskeerd en klinkt het tweetal concertjes rijp, levendig en animerend. Heel goed om dit eens tegenover de klavecimbelversie van Anthony Halstead (CPO 999.600-2) te horen. Ingrid Håebler leverde een eerdere pianoversie (Philips 438.712-2), maar die sprankelt duidelijk minder dan wat we hier vitaler te horen krijgen.
Het belangrijkste van het programma is gelukkig tot het laatst bewaard: het concert van vader Bach dat feitelijk ook het beste van de vier is. Het zou jammer voor de aardige overige werken zijn geweest als het aan het begin was gekomen. Het beste compliment dat men Injushina kan maken is dat ze in dezelfde eerste divisie speelt, waarin ook Perahia (Sony SK 89245) Hae-Won Chang (Naxos 8.550422) en Angela Hewitt (Hyperion CDA 67308) opereren.
De pianiste volgt namelijk niet slaafs een formule, maar zorgt binnen toelaatbare grenzen voor eigen inbreng en omspelingen. Het mooist komt dat in de genoemde siciliana tot uiting.
De Hamburgers onder Gothóni zorgen voor heel stimulerende, sympathieke begeleidingen en de opname uit de vertrouwde Hamburgse Friedrich-Ebert-Halle plaatst alles in de juiste balans, zorgt ook voor helderheid. Hier wordt jong van geest gemusiceerd.
Verder voldoet Injushina aan alle verdere verwachtingen die men van heel begaafde jonge musici heeft: ze is een markante pianiste, good looking, aantrekkelijk voor de muziekindustrie die hoewel overladen met aanbod de jongsten en de besten selecteert en ze is heel present op internet: ze is op FaceBook te vinden en heeft een eigen website www.anastasiainjushina.com en kan rechtstreeks via e-mail worden bereikt.
Woensdag 23 april 2014 komt ze met het Fine Arts kwartet in het Concertgebouw het Pianokwintet nr. 2 van Dvorak spelen. Voor een mogelijk volgend opnameproject wordt aan Russische werken gedacht.