Bach, J.S.: Vioolconcerten nr. 1 in a BWV 1041 en 2 in E BWV 1042 en in g BWV 1056; Concert voor viool, hobo en orkest in d BWV 1060. Viktoria Mullova (v), François Leleux met het Mullova Ensemble. Philips 446.675-2 (52’15”), Philips 475.745-2 (2 cd’s, 2u. 09’31”). 1995 

Bach, J.S.: Vioolconcerten nr. 1 in a BWV 1041 en 2 in E BWV 1042, in D BWV 1053 en in c BWV 1060. Viktoria Mullova met de Accademia Bizantina o.l.v. Ottavio Dantone. Onyx ONYX 4114 (60’26”). 2012

Na achttien jaar keerde Mullova – zoals ze eerder met andere vioolwerken van Bach deed – met nieuwe inzichten terug naar de Vioolconcerten van Bach. Koos ze destijds nog voor een toen gangbare ten opzichte van veel vroeger nog vrij traditionele opvatting, nu is ze consequenter ‘authentiek’ met darmsnaren en al.

Altijd al een groot Bachvertolkster overtuigt ze nu mogelijk nog meer met een voor de barok passende passie en welsprekendheid die in de langzame delen haast iets vocaals hebben. Het zijn vrij robuuste voldoende elegante, heel precies afgewerkte interpretaties geworden.

Nieuw zijn de transcripties die Dantone maakte van het Klavecimbelconcert nr. 2 met de Siciliano als hoogtepunt en het Viool/hoboconcert, dit laatste nu voor viool en klavecimbel waarbij de violiste de hoborol vervult. Dat nieuwe gewaad staat dit werk niet slecht door een toegenomen contrastwerking. Ook uitvoerend maakt Dantone als continuospeler veel indruk omdat hij niet louter op de achtergrond blijft. Het begeleidend ensemble is aan de kleine kant wat de helderheid ten goede komt en Mullova echte een solistische rol geeft.

Een vergelijking met de recente opname van Podger (Channel Classics CS SA 34113), die een wat elegantere, mildere stil voorstaat, is interessant. Beide opvattingen zijn goed verdedigbaar en maken dat dit tweetal zich opnieuw mede aan top van de opnamen van deze werken plaatst in de buurt van de ‘traditionele’ Grumiaux (Philips 420.700-2) en de ‘authentieke’ Standage (Chandos CHAN 0594).