Brahms: Vioolconcert in D op. 77; Schumann, C.: Romances voor viool en piano op. 22 nr. 1-3. Lisa Batiashvili met de Staatskapel Dresden o.l.v. Christian Thielemann c.s. Alica Sara Ott (p). DG 479.0086 (47’28”). 2012

Wie de afgelopen jaren de optredens en opnamen van Lisa Batiashvili enigszins heeft gevolgd, weet dat zij tot de eredivisie van de vioolsolisten behoort. Dat heeft ze in opnamen al duidelijk bewezen voordat ze aan deze onderneming begon, waarbij ze het voorbeeld van Hélène Grimaud volgt en een groot soloconcert combineert met wat uitgelezen kamermuziek. Gezien de slechts ruim drie kwartier speelduur, had daar best nog wat bij gekund.

In het Brahmsconcert verzekerde zij zich van de in dit geval optimale steun van de Dresdenaren onder Thielemann. Dat optimale is eigenlijk al na twintig maten in de muziek te zijn aangetoond. Nu zat opnametechniek ook alles mee om een duidelijk, voor Brahms zo transparant mogelijk klankbeeld te bereiken.

In het hele concert is een goede afweging en invulling gelukt van de contrastrijke assertieve en meer bespiegelende gedeelten. Leuk is ook dat de soliste de cadens van Busoni kiest met pauken- en afstandelijke arpeggio’s van de strijkers.

Dat de soliste heel hoe troeven uitspeelt in de expressieve sfeerwisselingen van het adagio zal hierna niet verbazen. De finale werd een nogal uitgelaten ritmisch veerkrachtige vertoning.

Meer prachtige stemmingsbeelden (en de variaties daarvan) klinken in Clara Schumanns minder bekende Romances die bekender zijn in de hobo/piano vorm en die hier mooier dan elders op cd tot leven worden gewekt.

Wat het Brahmsconcert betreft, is de rivaliteit uiteraard veel groter, maar ook hier kan Batiashvili zich in de voorste gelederen bij o.a. de jongeren Baiba Skride, (Orfeo C 829112 A), Julia Fischer (Pentatone PTC 5186-066), Renaud Capuçon (Virgin 973.396-2) en Joshua Bell (Decca 475.6703).