Bruckner: Symfonie nr. 1 in c. Luzern Festival orkest o.l.v. Claudio Abbado. Accentus ACC 30274 (50’07”). 2012

Naar verwachting hebben we bij deze officiële nr. 1 ook weer te maken met twee versies: Linz 1865/6 en Wenen, 1890/1 en Linz 1865/6. Tot nu toe gebruikten de meeste dirigenten die zich aan dit werk waagden de Linzer versie. Ook Abbado die dan hetzij de editie van Leopold Nowak, hetzij die van Robert Haas gebruikte. Dat is te horen op zijn drie voorgaande opnamen met het Weens filharmonisch (in 1972 ‘live’ voor Melodiya, in 1996 op DG 453.415-2 en daarna nog eens Decca 478.38401).

Natuurlijk is hij niet de enige die terugging tot de Weense oerversie: Wand (EMI 747.742-2), Rozhdestvensky (Chant du Monde LDC 278.851/2) en Chailly (Decca 421.991-2) gingen hem meen ik hierin voor. In die Weense versie had de componist zekere twijfels en onzekerheden uitgebannen.

Hoe dat ook zij: door de gewijzigde details kreeg de muziek een strijdlustiger aanzien en dat wordt goed hoorbaar in deze van veel toewijding en urgentie getuigende uitvoering die bij alle souplesse ook iets van een zekere verlangde gespierde ruwheid bezit terwijl de architectuur een indrukwekkende grandeur krijgt. De dynamiek is steeds mooi gegradeerd. Eigenlijk is er ook dankzij de mooie akoestische omgeving en het zorgvuldige werk van de opnamemensen momenteel geen mooiere opname van dit werk dan deze.