Bruckner: Symfonie nr. 1 in c (Linzer versie). Weens filharmonisch orkest o.l.v. Claudio Abbado. DG 453.415-2 (48’29”). 1996. 

Zoals zo vaak gaat het ook bij deze symfonie al om verschillende versies van het werk. De eerste is deze Linzer uit 1866 tegenover de laatste Weense uit 1890/1. Maar de wijzigingen zijn in dit geval vrij miniem.

Abbado weet het Weense orkest aan te zetten tot een welluidende, zeer verzorgde uitvoering waarin een grote zorg voor het detail samengaat met een niet te wijdlopige tempokeus.

Bruckner noemde dit werk een ‘brutale kleine meid’ en iets daarvan horen we hier terug. De bedaarde intensiteit van het adagio komt mooi naar voren. Er wordt niet te lang bij details stil gestaan, maar iedere nuance krijgt wel aandacht. 

Uiteraard zijn er meer, soms bijna gelijkwaardige interpretaties. Die komen van Karajan (DG 415.985-2, 2 cd’s), Skrowaczewski (Oehms OC 210), Barenboim (DG 435.068-2), Haitink (Philips 473.886-2, 2 cd’s) en Tintner (Naxos 8.554430).