Bruckner: Symfonie nr. 6 in A. Radio filharmonisch orkest o.l.v. Jaap van Zweden. Challenge CC 72552 (57’13”). 2012

Symfonie nr. 6 uit 1879/80 behoort tot de minder bekende. Jammer eigenlijk want dit werk dat de componist zelf omschreef als Die Keckste (de brutaalste, de meest dartele) heeft iets ridderlijks met een begin en eind in een als zodanig met een signaal aangekondigd soort militaire gallopvorm en bezit inderdaad wat ridderlijke trots zoals in het trio uit het scherzo met een hoofdrol voor de hoorns. Opvallen ook dat het fraaie adagio Bruckners enige keurig in sonatevorm is. De teneur van dit deel is moeilijk nader te bestemmen: is het een klaagzang of een liefdeslied?

Een mooiere, want optimaal gestructureerde dus samenhangende uitvoering dan die van Otto Klemperer met het Philharmonia orkest (EMI 763.351-2, 562.621-2, 567.037-2) uit 1964, nu eens sereen verheven, dan weer gemarmerd is er haast niet. EMI gaf dit onder drie nummers uit, eentje daarvan moet nog leverbaar zijn.

Maar bij gebrek daaraan en met alleen de ook hoogwaardige interpretaties van Wand (RCA RD 60061), Barenboim (Teldec 4509-94556-2), Nagano (Harmonia Mundi HMC 90.1901) en Haitink/Dresden (Profil Medien PH 07011) in de buurt, ontpopt de in alle opzichten spontane en trefzekere interpretatie van Van Zweden zich als één der meest begerenswaardige. Hij overtreft de soms wat te veel lof toegezwaaide Nézet-Séguin (Atma ACD 22639) met diens vrijwel gelijktijdig verschenen opname bijvoorbeeld bij verre.