Bruckner: Symfonie nr. 2 in c WAB. 102 (arr. Anthony Payne); J. Strauss jr.: Wein, Weib und Gesang op. 333 (arr. Alban Berg). Royal Academy of Music Soloist Ensemble o.l.v. Trevor Pinnock. Linn CKD 442 (65’). 2013

Naar het voorbeeld van Schönbergs Verein für musikalische Privataufführungen die van 1918 tot 1921 in Wenen een kort leven was beschoren om zwaar bezette orkestwerken tot kamermuzikale te laten krimpen en die inderdaad alleen voor leden was, waar critici geen toegang hadden en waar niet werd geapplaudisseerd, verzorgde Anthony Payne voor het zo’n twintig leden tellende Engelse ensemble een drastische reductie van Bruckner II.

Het klinkend resultaat is zeker interessant (voor een keer of wat), maar niet echt overtuigend. Daarvoor klinkt de muziek te zeer uitgebeend, terwijl juist het vlees en de spieren op de botten Bruckner zijn ware aanzien geven. Het klinkt nu wat krachteloos. Ware Brucknerianen zullen het wat deze symfonie betreft liever houden op Tintner (Naxos 8.554006).

De Johann Strauss jr. toegift is in de chique bewerking van Alban Berg hierna een verademing.