Bach, C.P.E.: Die Auferstehung und Himmelfahrt Jesu H. 777, Wq. 240. Hillevi Martonpelto (s), Christoph Prégardien (t), Peter Harvey (bs) met Collegium vocale Gent en het Orchestra of musical enlightenment o.l.v. Philippe Herreweghe. Virgin 791.498-2 (75’37”). 1991

Bach, C.P.E.: Die Auferstehung und Himmelfahrt Jesu H. 777, Wq. 240. Uta Schwabe (s), Christoph Genz (t), Stephan Genz (bs) met Ex tempore en La petite bande o.l.v. Sigiswald Kuijken. Hyperion CDA 67364 (72’33”). 2002 

Toen hij na bijna dertig jaar aan het Berlijnse hof van Frederik de Grote zijn peetvader Telemann in Hamburg nog twintig jaar kon opvolgen, begon voor Carl Philipp Emanuel Bach een nieuw leven. Hij schreef er niet alleen vele nieuwe, originele symfonieën, concerten en sonates, maar ook drie oratoria, waarvan hij zelf dit laatste ook als zijn beste beschouwde.

In tweeëntwintig korte delen wordt de opstanding en hemelvaart van Jezus op tekst van Karl Wilhelm Ramler op dramatische wijze beschreven. De tenor vertelt het verhaal in een reeks meest secco recitatieven die geleidelijk door het orkest nader worden ingekleurd. De eerste sopraanaria is treurig, de tweede vreugdevol.

Meteen het beginrecitatief ‘Judäa zittert’ wordt gepunteerd met heftige paukenslagen en het triomfthema keert terug in een krachtig koor terwijl de bas-bariton daarop in een van zijn briljante aria’s ook nog terugkomt. Dit overwegend lyrische drama met bespiegelingen hielp om de weg vrij te maken voor de latere oratoria van Haydn.

Treffende obbligati van de hoge baroktrompet, hoorn en fagot kleuren de aria’s. Centraal staat een extatisch lyrisch duet voor sopraan en tenor waarin vergeving wordt gevraagd.

In beide opnamen zingen de solisten met frisse stemmen en in een hecht onderling verband en de begeleidingen zijn keurig in orde. Op het scherp der snede verdient de Hyperion opname net de voorkeur. Er is o.a. ook een onbekende uitgave van Pieter-Jan Belder op Brilliant Classics 94932.