Beethoven: Pianoconcerten nr. 3 in c op. 37 en 4 in G op. 58. Maria João Pires met het Zweeds omroeporkest o.l.v. Daniel Harding. Onyx 4125 (71’30”). 2014
Deze cd herinnert ons eraan dat Pires weliswaar met Dumay zorgde voor een mooie complete reeks vioolsonates van Beethoven (DG 471.495-2) en met wisselend succes voor wat pianosonates, maar dat ze nog nooit een pianoconcert van deze componist opnam. Of ze zelf de tijd en de mogelijkheden niet rijp achtte, of dat DG, waarmee ze sinds 1989 een exclusief contract had nadat ze op Erato was gedebuteerd, genoeg had aan bestaande opnamen van Kempff, Pollini, Zimerman en Pletnev plus wat gespreide anderen? We zullen er wel niet achter komen, net zomin of dit de aanleiding was om naar Onyx over te stappen en of het resterende drietal volgt.
Wel schijnen bij Onyx plannen te bestaan om met haar het tripelconcert op te nemen met partners Augustin Dumay en cellist Antonio Meneses. En verder de pianosonates nr. 31 en 31 plus de complete vioolsonates van Mozart, ook weer met Dumay.
In haar loopbaan heeft ze dit tweetal concerten best vaak gespeeld en na een concert in oktober 2013 in Stockholm werd snel besloten om deze werken vast te leggen. Wat tot stand kwam is (eigenlijk uiteraard) zeer de moeite waard. Gesteund door een zeer zorgzame en stimulerende begeleiding van Harding met het gedisciplineerde orkest ontwikkelt de pianiste een expressief gulle inbreng met een poëtische inslag die natuurlijk al helemaal in de beide langzame delen tot hoogtepunten voert. Dat bijzondere wordt meteen duidelijk in het bewuste subtiel uitgevoerde largo van nr. 3 en het solobegin van het andante con moto in nr. 4. Haar spel bezit een helderheid en een intensiteit die heel boeiend zijn. Passie, poëzie en drama zijn steeds in de juiste verhoudingen gedoseerd. Wat maakt deze cd verder zo bijzonder mooi? De continuïteit van de muziekstroom, de mooi geplaatste accenten, de fraaie agogiek, de heldere, volkomen uitgespeelde frasen ('alsof er meteen daarna nog wat wordt gezegd'), niet te filharmonische begeleiding van een kleiner bezet orkest met duidelijke inbreng van de houtblazers en vooral van de pauken. Pires speelt de gangbare cadensen.
In elk geval ontstond hier een hoogwaardig alternatief voor de identiek gekoppelde uitgaven van Perahia/Haitink (Sony SK 39814) en Uchida/Sanderling (Philips 446.082-2). De cd is opgedragen aan Claudio Abbado (26 juni 1933 - 20 januari 2014) en bevat een persoonlijke bijdrage van Pires ocer de rol van de interpreet. De opnamesessies in de Stockholmse Berwaldhalle van 9 - 11 oktober 2013 leveren al met al een geweldig bevredigende muzikale belevenis op.