Bruckner: Symfonie nr. 4 in Es. Concertgebouworkest o.l.v. Nikolaus Harnoncourt. Teldec 0630-17126-2, Warner 2564-60129-2 (63’06”). 1997

Hier koos de dirigent voor de tweede versie uit 1878/80 van deze symfonie omdat hij de verschillen met de eerste uit 1874 niet dusdanig groot vond dat zulks van doorslaggevende betekenis was. Wie van de dirigent hier weer wat provocerends, iets controversieels verwacht, komt bedrogen uit.

De tempokeus is aan de snelle kant en dat het eerste deel pakkender is dan vaak het geval is, maakt dit deel meer dan gewoonlijk tot een symfonisch drama. Mede dankzij de felle articulatie en de prachtige, duidelijke bijdragen van de houtblazers en de hoorns. De polsslag is voortdurend levendig, het scherzo krijgt iets van een Walkürenrit, het langzame deel klinkt bezonnen, het tweede thema uit de finale daarentegen haast als een dans.

Probeer deze opname naast de door Wand gevestigde norm (RCA 09026-68839-2).