Liszt: Hongaarse rapsodie nr. 8 in fis S. 244; ‘Les jeux d’eau à la Villa d’Este S. 163 en ‘Après une lecture de Dante’ S. 161 uit Années de pèlerinage; Liebesträume nr. 1-3 S. 541; Mephistowals nr. 1 S. 514. Donka Angatscheva. Gramola 98924 (57’32”). 2011

Donka Angatcheva: Pianoconcerten. Addinsell: Warschau concert; Rota: Walsfantasie; Ballo figurato; Romanza; Quadriglia; Can-can; Piazzolla: Cuatro estaciones porteñas; La muerte del angel. Met het Voigtland filharmonisch orkest o.l.v. Stefan Fraas. Ars 38043 (62’25”). 2014

Beethoven: Pianosonates nr. 23 in f op. 57 Appassionata en 27 in e op. 90; Bagatellen op. 119 nr. 1-11; Rondo a capriccio in G op. 129. Donka Angatscheva. Ars ARS 38200 (60’26”). 2015

De van huis uit Bulgaarse, maar in Wenen geboren en getogen Donka Angatcheva is duidelijk een zich veelzijdig oriënterende pianiste die zich op cd met interessante programma’s manifesteert.

Haar Lisztopname is te danken aan de herdenking van de tweehonderdste verjaardag van Liszt tijdens het programma Lisztomania in het Oostenrijkse St. Urban 11 september 2011, het jaar waar in ze ook deelnam aan het Brusselse Koningin Elisabeth concours. De pianiste toont hier aan een behoorlijk volmaakte Lisztiaan te zijn, pianotechnisch zeer goed toegerust en gelukkig spontaniteit en virtuositeit combinerend met gevoeligheid en brille. Waar gewenst sprankelt de muziek.

Daarop volgde de opname met filmmuziek uit Hollywood, beginnend met het pastiche miniatuur van Richard Addinsell, geschreven voor de film Dangerous Moonlight uit 1942. Kort na W.O. II was het erg populair en als puber vond ik het zeer de moeite waard. De werken van Rota en Piazzolla – bewerkingen – passen in die tijdgeest en worden met het nodige romantische en beeldende gevoel voorgedragen. De stukken van Rota hebben vaak een lichtelijk melancholieke inslag en hun karakter wordt hier door Angatcheva halverwege Rachmaninov en filmmuziek geplaatst.

De samenstelling van het Beethoven recitals waarin ze zich met de grootsten meet is vooral aantrekkelijk door de samenstelling. De Bagatellen komen tussen beide sonates en het Rondo a capriccio dient als een soort toegift. Beide sonates klinken doorwrocht, de opvatting van de Bagatellen is gelukkig niet doodernstig en in het Rondo breekt duidelijk speelsheid en gevoel voor humor door.

Aan de hand van de drie tot nu toe uitgebrachte cd’s van deze pianiste krijgt de luisteraar een goed beeld van haar niet geringe expressieve en technische kwaliteiten.