Martha Argerich: Debut album. Chopin: Scherzo nr. 3 in cis op. 39; Barcarolle in Fis op. 60; Brahms: Rapsodieën op. 79 nr. 1 en 2; Prokofiev: Toccata in d op. 11; Ravel: Jeux d’eau; Liszt: Hongaarse rapsodie nr. 6 in Des S. 244; Pianosonate in b S. 178. DG 447.430-2 (71’21”). 1960, 1971

Martha Argerich: Early recordings. Mozart: Pianosonate nr. 17 in D KV 576;  Beethoven: Pianosonate nr, 7 in D op. 10/3; Prokofiev: Toccata in d op. 11; Pianosonates nr. 3 in a op. 28 ‘D’après des vieux cahiers’ en 7 in Bes op. 83; Ravel: Gaspard de la nuit; Sonatine M. 43. DG 479.5978 (2 cd’s, 1u. 30’50”). 1960, 1967

Nadat Martha Argerich (1941, Buenos Aires) in 1957 zowel het pianoconcours in Genève als het Busoni concours had gewonnen, in 1965 gevolgd door het Chopinconcours in Warschau begon voor jaar een komeetachtige carrière die nog steeds niet ten einde is.

Vanaf 1967 begon haar discografie die langzamerhand behoorlijke proporties heeft bij DG, later volgden op EMI haar tijdens haar kamermuziekfestivals gemaakte opnamen ‘met vrienden’ die bij EMI verschenen.

Behalve een eerder verschenen ‘debuut’ cd met materiaal uit 1960 en 1971 verscheen onlangs ook de dubbel cd ‘early recordings’ met goeddeels niet eerder uitgebracht moois uit 1960 en 1967. Het materiaal komt uit het archief van de Keulse WDR.

Vooral die bij gelegenheid van de vijfenzeventigste verjaardag 5 juni 2016 van de pianiste uitgegeven dubbelaar Early recordings is belangrijk, omdat pianosonates van Mozart en Beethoven merkwaardig genoeg in haar latere opnamen nauwelijks meer terugkeren.  

Het is fascinerend om te ervaren hoe geweldig de tiener in januari en september 1960 al speelde. De sonates van Mozart klinken helder en puntig in vrij snelle tempi, Beethoven krijgt heel dynamisch met gefluisterde pianissimi en haast explosieve climaxen gestalte. Aan verbeeldingskracht geen gebrek, getuige het ietwat mysterieus gespeelde langzame deel.

Op de tweede cd is de grote verrassing Prokofievs korte derde sonate die met felle intensiteit wordt gespeeld. Ook de rest van het programma staat op het hoogste niveau. Opnieuw vallen de voortvarende tempi op. Maar dat staat een rijke inkleuring allerminst in de weg.

De opnamekwaliteit is niet geweldig, in het eerste deel van Beethovens sonate is zelfs sprake van wat lichte vervorming, maar dat moeten we maar dankbaar voor lief nemen. Voor Argerich fans is dit een onmisbare uitgave.