Martha Argerich en Daniel Barenboim: Live from Buenos Aires. Schumann: Studies in canonische vorm voor pedaalvleugel nr. 1-6 op. 56 (bew. Debussy); Debussy: En blanc et noir L. 134; Bartók: Sonate voor 2 piano’s en slagwerk Sz. 110, BB. 115. Met Pedro Manuel Torrejón-González en Lev Loftus (slagw). DG 479.5563 (59’02”). 2015

Mooi dat Argerich en Barenboim die slechts achttien maanden in leeftijd schelen de banden met hun geboorteplaats hebben aangehouden. In het Teatro Colón hield Barenboim een festival onder de naam Festival de música y reflexión waar deze zaalopname werd gemaakt. Een jaar eerder traden beiden ook een avond in Berlijn aan met een opname als gevolg (DG 479.392-2). 

Schumanns Studien für den Pedalflügel kennen we via orgelopnamen van o.a. Olivier Latry (Sony SK 57490) en piano opnamen van o.m. Jörg Demus (Nuova Era 6800), maar hier krijgen we te horen in een arrangement voor twee piano’s van Debussy waardoor het werk aan structuur, helderheid en zelfs kleur wint. Beide musici beleven kennelijk hoorbaar genoegen aan hun vertolking. Ook Debussy’s En blanc et noir krigt mooi helder en levendig gestalte.

Een teleurstelling komt met Bartók. Dat ligt allerminst aan de vier uitvoerenden, maar aan de opnametechniek die beide slagwerkers teveel op de achtergrond houdt. Het risico van een ‘live’ opname zonder verbeteringsmogelijkheden.

Dat beperkt wel de attractie van deze opname, die niettemin vooral voor op dit punt niet te kritische bewonderaars van beide pianisten de moeite waard zal zijn. Maar kies voor Bartók liever de eerdere opname van Argerich met Stephen Kovacevich, Willy Goudswaard en Michael de Roo (Philips 446.557-2) of de latere, ook met Kovacevich en verder Louis Sauvêtre en Danilo Grassi (EMI 070.836-2). Nadeel is dat men dan een of zelfs twee cd’s extra moet aanschaffen. Nee: wat de Bartóksonate betreft, is de opname met Murray Perahia, Georg Solti, David Corkhill en Evelyn Glennie uit 1987 nog steeds dé favoriet (Sony 82876-78750-2).