Antonio Amodeo: Continuinidad y deformación. Rodriguez Porras: Sobre un canto de Pilon; Vitores: Toccata e canzone; Flores Abad: Continuidad y deformación; Pasillo de propuesta; Vitores: Gx1 en 6; Chicayban: Grande sertão; Santorsola: Gitaarsonate nr. 3. TYXArt TXA 18119 (53’45”). 2018

Het is natuurlijk logisch dat de stroom Lasijs-Amerikaanse gitaarcomponisten niet opdroogde na de grootmeesters Heitor Villa-Lobos, Manuel Ponce, Silvestro Revueltas, Astor Piazzolla, Leo Brouwer, Antiono Jobim en Astor Piazzolla. Maar in plaats van zich te wijden aan andere grootheden als Borger Barbosa, Matilde Casazola, Eunice Katunda, Antonio Lauro, Jacqueline Nova en Baden Powell concentreert de Italiaanse gitarist zich op (nog) wat mindere grootheden. 

De oudste van hen is de Brazilaans/Urguaanse Guido Santorsola (1904-1994), gevolgd door de Columbiaan Mario Gomez Vignes (1934) en de Braziliaan Alberto Chicayban (1950), Daarna komen wat jongeren, zoals Eduardo Flores Abad 1960 en José Vitores (1962) uit Ecuador. De Venezolaan Simon Rodriguez Porras (1981) is de jongste onder hen.

De meesten zijn vertegenwoordigd door korte, sfeervolle stemmingsstukken en alleen Santorsola droeg een volwaardige vierdelige Sonate bij.

Opvallend is hoeveel van deze componisten hun carrière in Europa, met name in Duitsland voortzetten.

Dat de kennismaking met deze onbekende componisten en werken van aangename aard is, is de verdienste van Amodeo.