Aurora orkest o.l.v. Nicholas Collon: Muziek der sferen. Mozart: Symfonie nr. 41 in C KV. 551 Jupiter; Richter, M.: Journey; Dowland: And times stand still (bew. Muhly); Adès: Vioolconcert ‘Concentric paths’; Bowie: ‘Life of Mars’ (bew. Barber). Met Iestyn Davis (ct), Pekka Kuusisto (v), Sam Swallow (vocalist). DG 483.8229 (69’39”). 2019

Het idee van de Muziek der sferen is gebaseerd op Platos werken Timeaus en Staat. Uit de getallen die Plato (427-347 v.Chr.) de Demiurg (dhmiourgÃ’s- lett. ‘handwerksman’, fig. ‘Schepper’ - ‘God’) in de Timaeus (35B) laat gebruiken als onderdeel van de constructie van de kosmos, kan een toonladder worden afgeleid waarin de ideale afstanden tussen de verschillende hemellichamen ‘klinken’. In de Timaeus is echter nog geen sprake van de ‘muziek der sferen’. Dat idee is afkomstig uit een andere bron, namelijk de mythe van ‘Er’ aan het einde van de Staat.

De dichterlijke gedachte van voor de mens onhoorbare muziek in de kosmos heeft al eeuwen denkers en wetenschappers beziggehouden, Pythagoras zei al: ‘Er bestaat geometrie in zacht klinkende snaren’.

Het staande en uit het hoofd spelende Engelse Aurora orkest maakte hier een praktisch concept van en paste het om te beginnen toe op Mozarts laatste Symfonie die best aardig en enthousiast uit de verf komt. Maar interessanter is de cd première van Max Richters Journey (CP1919), geïnspireerd door de ontdekking van de eerste pulsar ster. Daarin gebruikt hij ritmen in dezelfde ratio als waarin vroegere astronomen de banen der planeten beschreven. Het Vioolconcert van Adès klinkt idiomatischer van Anhony Marwood (EMI 088.56-2) en Augustin Hadekich (EMI 457.81302). 

Als intermezzo zingt countertenor Iestvan Davies een toepasselijk, melancholiek, kwetsbaar lied van Dowland, terwijl de veelzijdig actieve zanger Sam Swallow tot slot nog een song van David Bowie presenteert.

Het verrast dat het solide label DG dit hippe eclectische project van het sinds 2005 actieve ensemble voor zijn rekening nam. Het hele project is nogal een hutspot.