Amarante ensemble: Airs de cour. Vallet: Prélude; Besard: ’Ou luis tu soleil de mon ame’, ‘Beaux jeux qui voyes clairement’; Vallet: ‘Fantaisye’. ‘Fantasye sur La passamerzze d’Italie’; Huygens: ‘Quoy Clorinde’, ‘Graves tesmoins’, ‘Sérénade’; Hotman: ‘Ballet’; Richard: ‘Les yeux baignez de pleurs’, ‘Amarante’, ‘Beaux yeux’; Gaultier: ‘Prélude’; Lambert: ‘Ah qui voudra desormais s’engager’, ‘Par mes chants tristes et touchants’, ‘Vos mespris’; Bastide: ‘Arbres. rochers’; De Machy: ‘Chaconne’; Dubuisson: ‘Plainte sur la mort de M. Lambert’. Céline Scheen (s), Edoardo Egliez (luit, theorbe), Philippe Pierlot (vdg). Flora 2210 (59’09”). 2010
Onder het begrip ‘air de cour’ wordt een genre wereldse Franse vocale muziek uit de laat-Renaissance en de vroeg-Barok verstaan, waarin een solostem wordt begeleid door een luit en een viola da gamba. Het vroegste voorbeeld waren de ‘Airs de cour miz sur le luth’ van Adrian le Roy.
De componisten van wie hier dergelijke werken zijn bijeengebracht, behoren tot de minder bekende, met uitzondering van Michel Lambert (ca. 1610 - 1696) wiens liederen tot de meest vertolkte uit de Franse barok behoren. Ze behoren ook tot de hoogtepunten uit het genre. De meeste van deze liederen waren met alleen luitbegeleiding. François Richard (ca. 1580 - 1650) was een der eersten die een basso continuo partij toevoegde. Hij was sinds 1614 werkzaam in de koninklijke kapel en later enige tijd in dienst van koningin Henrietta Maria, de echtgenote van Karel I.
De eerste liederen zijn afkomstig van Jean-Baptiste Besard (ca. 1567 - na 1616) die van een vroegere generatie is. Hij studeerde tevens rechten en medicijnen, bracht enige tijd door in Rome en Duitsland. Fijn dat ook Constantijn Huygens (1596 - 1687) is vertegenwoordigd. Zijn ‘Graves tesmoins’ en ‘Sérénade’ kunnen tot het genre van de airs de court worden gerekend, het dramatische ‘Quoy Clorinde’ staat daar wat verder van af met zijn Italiaanse invloed.
Hoewel hij in Frankrijk werd geboren, was Nicolas Vallet (ca. 1583 - na 1642) vooral actief als luitenist in de Nederlanden. Eduardo Egliez speelt een paar aardige stukken van hem.
Bij Gaultier is niet duidelijk om wie het gaat, maar hij was waarschijnlijk luitenist en het is vreemd dat zijn ‘Prélude’ op een gamba wordt gespeeld. De ‘Chaconne van Monsieur De Machy (?) is beslist een gambawerk. Samen met Sieur de Sainte Colombe wordt hij beschouwd als grondlegger van de Franse gambaschool; hij was een student van Nicolas Hotman (voor 1614 - 1663), een Vlaamse gambist. Het eerbetoon aan hem van Dubuisson (1622 - 1681) vormt een mooie afsluiting van dit recital door de werkelijk heel fraai en verfijnd zingende, niet eens in ‘oude muziek’ gespecialiseerde Belgische Céline Scheen. Vandaar dat ze niet de oude Franse uitspraak volgt.
Edoardo Egliez en Philippe Pierlot zorgen voor mooi en attent op de zang aansluitende begeleidingen. Het label Flora voorziet deze cd wel van de gezongen Franse teksten, maar niet van vertalingen en een toelichting. Dat staat echter een warme aanbeveling niet in de weg.