Amazonon Ensemble o.l.v. Juliano Abramovay: Invisible cities. Pascoal: ‘Montreux’; Zorn: ‘Ravayah’; Towner: ‘Sacred place’; Gkika: ‘Karri’; Abramovay: ‘Patinada’; Khalil: ’Tsarka’; Zorn: ‘Kanah’, Abramovay: ‘Claraboia’. TRPTK TTK 0077 (41’47”). 2021 

 

Denk aan Zuid-Amerikaanse muziek en onmiddellijk komt de gitaar in gedachten. Dat instrument vormt ook het uitgangspunt van de Braziliaan Juliano Abramovay uit Sao Paulo die in Rotterdam gitaar kwam studeren, ging componeren en een ensemble samenstelde dat bestaat uit lyra (ofwel kemenche, een strijkinstrument dat vooral in de Griekse en Turkse volksmuziek een grote rol speelt), basklarinet, contrabas en slagwerk.

De naam Amazonon van de groep is zowel een verwijzing naar de Griekse mythologie met de paardrijdende amazones als naar het regenwoud rond de Amazone rivier. De titel ‘Invisible cities’ is op zijn beurt een verwijzing naar het gelijknamige boek van Italo Calvino dat gaat over een imaginaire ontmoeting tussen Marco Polo en de Mongoolse veroveraar Dzjengis Kahn; een treffen tussen west en oost. 

Behalve twee eigen originele bijdragen verzamelde Juliano Abramovay twee stukken van John Zorn en vier van andere componisten: de Braziliaan Hermeto Pascoal (1936), de Amerikaan Ralph Towner (1940), de Griekse Chrysanthi Gkika  (waarvan ooit iets is uitgevoerd door het Nederlands Blazersensemble) en de Libanees Rabih Abou Khalil (1957). Over hen vermeldt de programmatoelichting die meer over de voortreffelijke opnametechniek dan over de muziek gaat  helaas niets, dus ook niet of het om oorspronkelijke stukken gaat of om bewerkingen (wat waarschijnlijker lijkt). Wikipedia verstrekt over hen wel wat summiere nadere info.

Het klinkend resultaat is gezien de zeer verschillende herkomst van de toondichters en de bijzondere samenstelling van het ensemble heel afwisselend en rijk aan mooie, zelfs bijzondere, eerder contemplatieve dan meeslepende klanken. In zoverre is wat we te horen krijgen een best aardig unicum. 

Dat komt wel vrij snel en abrupt aan zijn eind na nog geen drie kwartier. Is het vanwege de vaak korte speelduur dat TRPTK nooit de speelduur van zijn opnamen vermeldt? De uitgave op dvd formaat met op de cover een soort schaapjeswolken op een groene achtergrond is wel apart in zijn abstractie. De Braziliaanse Maria Cau Levy maakte het.

Deze uitgave heeft ook een promotionele bedoeling, namelijk om Abramovay  zo  de kans  te bieden voor ‘live’ optredens. Maar dan verwacht je wel meer muziek, tenzij een nevenoptreden goed genoeg is.