Een fraaie staalkaart van vocale barokinterpretatie levert hier de over een echt bijzondere sopraan beschikkende Italiaanse zangeres Antonacci die in 1987 in Parma het Verdiconcours won, en daarna het Callas- en Pavarotti concours, later gevolgd door meer prijzen in 1990 en 2005. Wie de operascène op cd goed volgt, kan niet zijn ontgaan dat ze een heel positief aandeel had in cd en dvd opnamen van Bellini’s I Capuleti ed i Montecchi (Romeo), Berlioz’ Les Troyens (Cassandra), Händels Rodelinda (Rodelinda), Marschners Hans Heiling (Anna) Monteverdi’s Incoronazione di Poppea (Pallas), Mozarts Così fan tutte (Fiordiligi), Don Giovanni (Elvira) en Nozze di Figaro (Marcelina), Pergolesi’ Stabat mater, Rossini’s Ermione (Ermione), Stravinsky’s Pulcinella (met Chailly in het Concertgebouw, 1993) en Verdi’s Falstaff (Meg Page), Macbeth (hofdame), Rigoletto (gravin Ceprano) en I Vespri siciliani (Ninetta). In het verschiet ligt een rol als Vitellia in Mozarts Clemenza di Tito en als Carmen in Bizets gelijknamige opera; ook Berlioz’ Nuits d’été staat op de nominatie.

Geen gebrek derhalve aan veelzijdigheid en lef om moeilijke rollen in te vullen. Frappant niettemin dat ze zich op haar eerste soloplaat profileert met Italiaanse barok. Of misschien juist niet, want de titel van deze opname Era la notte is ontleend aan een TV show van Juliette Deschamps die daarmee een tournee door Europa maakt en ook Amsterdam aandoet. Extra jammer daarom dat dit programma niet meteen op dvd verscheen, want men moet de zangeres liefst ook meteen als voortreffelijke actrice kunnen zien. maar misschien komt dat nog.

Tranen en treurnis, in mindere mate ook verzet vormen het hoofdbestanddeel van het programma dat zich aan de oever van een rivier afspeelt. Een programma dat geleidelijk toewerkt naar een climax met Monteverdi’s Combattimento di Tancredi e Clorinda (als monoloog, dus met een louter vertellersrol). Als zangeres èn als actrice kruipt ze in de te vertolken rollen. Haar uitbeelding moet het vooral hebben van de dramatische kracht en haar doorleefde voordracht en wat minder van de puur vocale schoonheid en gelijkmatigheid. Een fascinerende persoonlijkheid. Meer nog dan de Monteverdifragmenten die door anderen – Von Otter, Figueras, Alessandrini, Ermoli, Semeliaz – al heel overtuigend zijn vastgelegd, imponeren de aan Strozzi en Giramo gewijde gedeelten.