Long Yu: Gateways. Chen: Wu xing, ‘De vijf sterren’; Vioolconcert ‘La joie de la souffrance’; Kreisler: Tambourin chinois (bew. McAllister); Rachmaninov: Symfonische dansen op, 45 nr. 1-3. Maxim Vengerov (v) met het Shanghai symfonie orkest o.l.v. Long Yu. DG 483.6606 (74’21”). 2018

In 2018 sloot DG een contract met de in 1964 geboren Chinese dirigent Long Yu die behalve in eigen land ook in Berlijn studeerde. In eigen land schijnt hij een corifee te zijn en het Shanghai symfonie orkest viert in 2019 zijn honderdveertig bestaan. Her heet Mao’s Cultuurrevolutie dus goed doorstaan. Met de groeiende Chinese belangstelling voor Westerse voor Westerse muziek hooft DG ook een omgekeerde Westerse interesse voor ‘klassiek’ Chinese muziek te bewerkstelligen. 

Voor het programma Gateways (poort, toegang) zijn daarvoor twee werken van Quigang Chen (1951) uitgekozen: het vijfdelige Wu zing met de delen ‘Shui’ (water), ‘Mu’ (hout), ‘Huo’ (vuur) en ‘Tu’ (aarde) en ‘Jin’ (metaal) en het 10-delige Vioolconcert met de delen ;Despair’, ‘Solitary’, ‘Divinely alone’, ‘Thrilled by illusions’, ‘Melancholy relief’, ’Tthe beauty of suffering’, ‘Solitary beauty’, ‘Get caught up in the madness’, ‘Excruciating song’ en ‘A glimmer of light’. Het zijn markante werken mat een ongewoon, maar zeker boeiend karakter uit een andere wereld waarin Maxim Vengerov zich goed blijkt thuis te voelen. Een brug naar het Westen slaat hij met een bewerking door McAllister van Fritz Kreislers Tambourin chinois dat ineens wat Chineser klinkt.

Om aan te tonen dat dirigent en orkest ook goed raad weten met Westerse muziek wordt het programma afgesloten met een stuk uit buurland Rusland. En inderdaad, de drie Symfonische dansen van Rachmaninov komen mooi tot klinken, zij het net niet zo doorwrocht als door het volkomen Westerse Concertgebouworkest onder Vladimir Ashkenazy (Decca 410.124-2).

Aardig is de foto op het omslag van de dirigent met een eenvoudig model herenfiets.