Olivia Vermeulen: Hello darkness, een ode aan de dood van Monteverdi tot Billie Eilsch. Monteverdi: ‘Lasciatemi morire’ uit L’Arianna; Eilish: ‘Listen before I go’; Schubert: ‘Der Tod und das Mädchen’, ‘Der Jüngling und der Tod’; Cave: ‘The curse of Millhaven’, ‘The wonderful widow of eighteen springs’; Crumb: ‘Dance of the moon in Santiago’; Newman: ‘In Germany before the war’; Lang: ‘The crew’; Dan: ‘Ode an den Mord’; Ives: ‘Charlie Rutlage’; Lippa: ‘Death is just around the corner’; Schumann: “Nachtlied’ op. 96/1; Rihm: ‘Zwei Gedichte von Maria Zwetsajewa; Mahler: ‘Urlicht’; Strauss, R.: ‘Befreit’ op. 39/4; Duparc: ‘Extase’; Berg: ‘Aus dem Schmerz sein Recht’, ‘Schlafend trägt man mich in mein Heimatland’, ‘Nun ich der Riesen Stärksten überwand’. ’Warm die Lüfte’ uit Vier Gesänge op. 2; Vermeulen, J.: ‘Als ik dood ben lig ik onder gras’; Korngold: ’Sterbelied’, ‘Dies eine kann mein Sehnen nimmer fassen’, ‘Mond, so gehst du wieder’ uit Lieder des Abschieds op. 14. Met Jan Philip Schulze. Challenge CC 72887 (71’50”). 2021
Waar haar eerste opname ‘Dirty minds’ (Challenge CC 72835) uit 2019 was gewijd aan erotische liederen, is het tweede schijfje van Olivia Vermeulen besteed aan 26 liederen die op een of andere manier met de dood te maken hebben, daaronder eentje van een familielid.
Dat is gelukkig in een bonte selectie dwars door vele genres heen, maar met het accent op de negentiende eeuwse romantiek (waarin de dood zich voordoet als een goede vriend aan wie we ons lot rustig kunnen toevertrouwen) niet alleen een kwestie van verdriet, somberheid en lijden. Prinses Ariadne smeekt bij Monteverdi om de dood als verlossing.
In de beide songs van Nick Cave kruipt de zangeres even in de huid van seriemoordenares Lottie en zingt ze in ‘Listen before I go’ over de wanhoop in het lied van Billie Eilish. Een leuk meisje dat haar halve dorp vermoordt, krijgen we te maken in Caves; ‘The curse of Millhaven’.
In ‘Danger Dan’ wordt geestig een serie methodes om te doden behandeld in ‘Als ik dood ben, lig ik onder gras’ gaat het over haar vader die overleed toen ze zes was. Hoe betrekkelijk onschuldig klinken dan in verhouding de kunstliederen van Schubert, Schumann, Duparc en Berg.
Misschien wel het meeste genoot ik in deze interpretatie van Korngolds Vier Lieder des Abschieds. Alleen Anne Sophie von Otter zong ze mooier (DG 459.631) in haar opname uit 1998 met de complete liederen van Korngold. Melancholie en troost naast elkaar, de een sterft, de ander leeft.
In het recital wordt de eindigheid op gelukkig niet erg deprimerende manier op velerlei manieren, nu eens nuchter en rustig, dan weer geëngageerd en verdrietig gedacht. Aan Jan Philip Schulze heeft Olivia Vermeulen een ideale pianopartner.