Volodos in Vienna. Scriabin: Préludes op. 37/1 en 11/16; Dance languide op. 51/4; Guirlandes op. 73; Pianosonate nr. 7 op. 64; Ravel: Valses nobles et sentimentales; Schumann: Waldszenen op. 82; Liszt: Après une lecture de Dante uit Années de Pèlerinage, 2e jaar; Bach: Sicilienne uit Concert in d
BWV 596 naar Vivaldi; Tchaikovsky: Wiegelied in een storm uit Kinderliederen op. 54/10; Scriabin: Feuille d’album op. 45/1. Sony 88697568872 (2 cd’s, 94’34”). 2009
Optredens van Volodos lijken schaars, opnamen van hem zijn een haast nog schaarser artikel. Wat graag zou de rechtgeaarde pianoliefhebber daarom aanwezig zijn geweest bij het optreden van de inmiddels ook letterlijk kolossale pianist 1 maart 2009 in de grote Musikvereinsaal in Wenen om dit ongewone recital bij te wonen. Ongewoon vooral ook door de keuze en de volgorde van de werken. Vrijwel niemand anders zou tot een dergelijke samenstelling komen. Bovendien is de Volodos van het supervirtuoze gooi en smijtwerk die à la Horowitz in eigen bewerkingen liefst nog wat octaven toevoegde blijkbaar voorbij. Opvallend is namelijk dat hier voornamelijk poëtische, fijnzinnige, zangerige muziek voorbijkomt. Tot in de toegiften. Het typische Volodosgeweld wordt natuurlijk toch bij Liszt nog even ontketend.De virtuositeit, het gemak zijn gebleven. Er lijkt hier en daar ook een zweem van extase; het klankweefsel wordt steeds luchtig gehouden. Het is bij Schumann en Ravel alsof we even in de sfeer raken van het zomerhuis van Tsjechov op een koele zomeravond. Net is alles vrijwel hemels van a tot z. Wat verder te zeggen? Dat het luisteren naar dit moois een puur feest voor het gemoed is. Het applaus is eigenlijk alleen maar storend (net als die krankzinnig lange plaatnummers van Sony).