Marco Testori: Mannheimse cellisten. Tricklir: Cellosonate nr. 6 in G; Fils: Cellosonates in D op. 5/1 en in c op. 5/3; Schertsky: Solo voor cello en basinstrument in C op. 4/3; Ritter:  Cellosonate nr. 2 in G.Met Davide Pozzi. Passacaille 1018 (73’00”). 2014

In het midden van de achttiende eeuw speelde de stad Mannheim op muziekgebied een belangrijke rol. Je had daar de een uitstekend orkest en de ‘Mannheimse school die daarbij een grote rol speelde in de ontwikkeling van het orkestspel. En de symfonische vorm. De eerste Mannheimers zijn niet, zoals Riemann beweerde, de uitvinders van de dynamische effecten in het orkest, maar wel werden deze door hun wijze van toepassing een stijlkenmerk van de Mannheimers.

De belangrijkste componisten van de diverse Stamitzen, Richter en Cannabich, maar in hun kielzog waren daar ook Johann Anton Fils (1733-1760), Jean Balthasar Tricklir (1750-1813) en de onbekendere Peter Ritter (1763-1846) en Schertzky. 

Van hen is hier een stel werken opgenomen waarbij niet is uitgegaan van een streven naar authenticiteit qua instrumentarium, maar van dat naar aangename speelmuziek. In die zin voldoen de vertolkingen van Testori en Pozzi goed; ze brengen tegelijk ook aardig nieuw materiaal aan het licht.