Antoine Tamestit: Bel canto: la voix d’alto. Vieuxtemps: Altvioolsonate in Bes op. 31; Élégie voor altviool en piano op. 30; Capriccio op. 55; Donizetti: ‘Il faut partir’ uit La fille du regiment (bew); ‘L’ai-je bien entendu? … Oh! Mon Fernand’ uit La favorite; Mazas: ‘Le songe’, Fantaisie sur un theme de la Favorite; Ney: Prélude in Des nr. 15; Bellini: ‘Casta diva’ uit Norma (bew). Met Cédric Tiberghien. Harmonia Mundi HMM 90.2277 (65’15”). 2016

Als goede Franse opvolger van Gérard Caussée laat Antoine Tamestit hier zijn Stradivarius alt uit 1672 met min of meer succes zingen als een diva.

Het succes komt van de oorspronkelijke werken van Vieuxtemps waarin hij mooi het expressieve bereik van zijn instrument toont. In diens Capriccio voor solo altviool en de stukken van Jacques-Fereol Mazas en Casimir Ney kan hij met redelijk goed gevolg laten horen welke invloed de Caprices van Paganini op de altvioolwereld hadden. Maar in de bewerkingen van bekende aria’s van Donizetti en Bellini lukt hem dat een stuk minder goed. Cédric Tiberghien heeft het wat dat betreft wat makkelijker. Een niet echt geweldig debuut van Tamestit op Harmonia Mundi.