Tana kwartet: Shadows. Robin: Strijkkwartet nr. 2 ‘Crescent scratches’; Ceno: In vivo; Strijkkwartet nr. 2 ‘Substance’; Bedrossian: Tracés d’ombres, Paraty 205146 (50’24”). 2015

De aanleiding voor deze recensie is dat regisseuse Nina Spijkers helpt de opera Avventure di anima e di corpa van de Franse componist Raphaël Cendo (1975) met Silbersee voorjaar 2018 op het toneel te brengen. Van dat werk bestaat nog geen opname, maar wel is er iets van hem voor strijkkwartet.

Het in 2004 opgerichte Tana kwartet komt uit Straatsburg en bestaat uit Antoine Maisonhaute en Ivan Lebrun (v), Maxime Desert (va) en Jeanne Maisonhaute (vc). Het legt zich geheel toe op het allernieuwste, in dit geval louter Franse, repertoire.

Yann Robin (1974) schreef zijn grote virtuositeit vergende Crescent scratches in 2011 als een stel korte, op elkaar reagerende, helder gestructureerde fuga’s.

Een wat gevoeliger en subtieler toon slaat Raphaël Cendo (1975) aan in Vivo uit 2011 dat als een sandwich een uiterst traag deel omklemt door twee verrassend razendsnelle. Om Substance uit 2013 te kunnen spelen moest door het kwartet een ‘guero’ strijkstok met inkepingen worden gemaakt die voor een verrassend raspende klank zorgt.

Als behoorlijk contrast zorgt Franck Bedrossian (1971) in zijn kleurige, vrij mild beginnende, maar explosief eindigende Tracés d’ombres (2007) allerlei mogelijke timbres en gebaren alsof hij elastiek uitrekt.

Bijzondere werken in verschillend supernieuw idioom en beslist fascinerend, zeker zoals hier heel knap vertolkt.