Daniil Trifonov: Silver age. Stravinsky: Serenade in A; Prokofiev: Sarcasmen op. 17; Pianosonate nr. 8 in Bes op. 84; Stravinsky: Drie delen uit Assepoester op. 95; Suite uit De Vuurvogel; Prokofiev: Pianoconcert nr. 2 in g op. 16; Stravinsky: 3 Delen uit Petrouchka; Scriabin: Pianoconcert in fis op. 20. Met het Mariinsky orkest o.l.v. Valery Gergiev. DG 483.5331 (2u., 25’). 2019

 

Her begrip Zilveren tijd dat Daniil Trifonov een passende titel vond voor dit dubbelalbum, slaat op de jaren voor het begin van de Russische revolutie in 1917 toen de kunstwereld (literatuur, beeldende kunst, muziek, dans, theater) Rusland een korte bloeiperiode beleefde met een grote diversiteit en veel interactie die nog lot ver in de jaren ’20 doorwerkte.

De pianist probeert interdisciplinair verband te leggen tussen een aantal poëtische, dramatische, balletmatige en haast filmische voorbeelden en hij doet dat met veel enthousiasme. Hij begint met de Serenade van Stravinsky uit 1925 die hij gracieus en veerkrachtig speelt. In de pianowerkingen van de beide balletten houdt hij die eerder elegante dan kantige stijl aan en plaatst ze zo opvallend helder in neoklassieke sfeer.

Haast nog mooier voert hij de Pianosonate nr. 8 van Prokofiev uit, op zoek naar de zangerige kanten. Van de 5 Sarcasmen (met titels als ‘Tempestoso’, Allegro precipitato’ en ’Smanioso) laat Trifonov vooral het experimentele, provocatieve karakter en de bijtende humor horen. 

Aan het tweede deel van het programma doen Gergiev en zijn orkest mee aan twee Pianoconcerten, Scriabins enige uit 1896 en Prokofievs tweede uit 1913 met tussendoor voor de afwisseling wat uit Petroesjka. Zo kleurig en genuanceerd hoort men deze werken in het algemeen niet. Treffend zijn mer name ook de blazers in he concert van Prokofiev. Het heel pakkend uitgevoerde programma eindigt heel glorieus alsof niet zilver maar goud is gedolven.