Rodion Tolmachev: Fagot en piano. Saint-Saëns: Fagotsonate in G op. 168; Bozza: Nocturne en dans; Recitatief, sicilienne en rondo; Boutry: Interférence no. 1; Françaix: Stukken voor fagot en piano nr. 1 en 2; Bernaud: Hallucinaties; Bitsch: Concertino; Tansman: Sonatine; Dubois: Sonatine-tango. Met Midori Kitagawa (piano). MDG MDG 603.1728-2 (72’18”). 2011

 

De Russische fagottist Rodion Tolmachev (1978) won enige prijzen tijdens concoursen en vond daarna een plaatste in het Maryinsky orkest uit Sint Petersburg. Met dat orkest maakte hij in 2014 een opname met drie Fagotconcerten van Vivaldi, het Fagotconcert  in F op. 75 van Weber en het Concert voor fagot, piano, harp en strijkorkest van Jolivet (Melodiya CD 10.02413).

Maar eerder had al deze kamermuziekwerken vastgelegd.Waar Saint-Saëns Fagotsonate nog een betrekkelijk traditioneel werk is, eindigt de dans in Eugène Bozza’s ’Nocturne et danse’ met wild stampende ritmen, net als in iets mindere mate bij ‘Recitatief, sicilienne en rondo’. Van de ’Sonatine-tango’ van Pierre-Max Dubois kun je ook weinig anders verwachten. De vlotte geestige, nogal groteske Stukken van Jean Françaix zijn in feite een ‘Petit divertissement militaire’ en ‘Interférences’ van Roger Boutry is een show van fagottechnieken.

Daarbij is het voor de Rus, die voor een Frans programma koos, een ideale gelegenheid om zijn welluidende, licht nasale toon te kunnen ontlenen aan een instrument dat de afgelopen eeuw chromatisch spel mogelijk maakte met behulp van extra kleppen, die ook de expressieve mogelijkheden ten goede komen.

Rodion Tomachev is een uitstekende speler die alle mogelijkheden om iets moois van dit programma uitbuit en Midori Kitagawa toont zich een ideale begeleidster.