Ensemble La tempête: Hypnos. de Machincourt: ‘Introitus’ uit Missa da Requiem; Isaac: ‘Quis debit capiti meo aquam’, Greif: ‘Requiem’ op. 358; Senfl: ’Kyrie’ uit Missa paschalis; Scelsi: ‘Requiem’; Peres: ‘Gloria’ uit Missa ex tempore; Escobar: ‘Sanctus en Benedictus’ uit Missa pro defunctis; de Orto: ‘’Guimel’ uit Lamentationes Hieremiae; de Févin: ‘Agnus Dei’ uit Missa pro fidelibus; de Anchieta: ‘Libera me, Domine, libera me Domini’; Tavener: ‘Song for Athene’; Anon.: ‘Kyrie in natale Domini’; ‘Dixut Dominus’. La tempête o.l.v. Simon-Pierre Bestion. Alpha ALPHA 786 (76’ 24”). 2022

 

Vooral bezoekers van het Festival Oude Muziek 2021 in de Utrechtse Jacobikerk zullen blij zijn met deze dierbare herinnering aan het optreden van het Ensemble La tempête met het programma Hypnos. Maar deze cd verdient een veel grotere verspreiding.

Als assistent van Dionysos kon Hypnos als god van de slaap de mensen in een toestand van aangename slaap brengen. Het programma beweegt zich tussen meest geestelijke composities uit de negende tot en met de éénentwintigste eeuw met werken (of delen daaruit) van Pierre de Mancicourt, Heinrich Isaac, Olivier Greif, Ludwig Senfl, Giacinto Scelsi, Marcel Pérède s, Pedro de Escobar, Marbrianus de Orto, Antoine de Févin, Juan de Anchieta, John Tavener en de onontkoombare Anonymus.

Muziek die de menselijke geest aanspoort om zijn innerlijke leven nader te beschouwen ende essentie van dat leven te leren begrijpen. In de rust vindt de mens verkwikking, in de rouw zinnelijke verrijking en troost. Daartoe dragen deze poëtische, mystieke en therapeutische deugden van de muziek door de eeuwen heen duidelijk.

Het Franse Ensemble La tempête dat veel internationale lof oogstte, ontplooit prachtige klanken en geeft de muziek een treffend, niet alleen meditatief, maar soms ook heel zinnelijk karakter in dit programma waarin verschillen in geloof, stijl en ontstaanstijd probleemloos worden overbrugd. Hoogtepunten zijn de nieuwste werken: het Requiem van de Italiaan Giacinto Scelsi (1905 - 1988) en het Gloria van de Fransman Marcel Pérès (1956).