Sariel, Alon (mand), Izhar Elias (git). Michael Tsalka (fp): Paisiello in Vienna. Bortolazzi: Variaties over ‘Nel cor più non mi sento’; Hummel: Mandolinesonate in C op.37a; Potpourri op. 53; Giuliani: Variaties over ‘Nel cor più non mi sento’; Polonaise allegro in A op. 113; Beethoven: Mandolinesonatines in c WoO. 43a, in C WoO. 44a; Variaties nr.1-6 over ‘Nel cor più non mi sento’ WoO 70; Vanhal: Variaties over ‘Nel cor più non mi sento’ in C op. 42 (bew.). Brilliant Classics 95301 (79’47”). 2015
Giovanni Paisiello is waarschijnlijk nooit in Wenen geweest, maar zijn opera L’amor contrastato ossia la molinaria die in 1788 in Napels in première ging werd in 1790 in Wenen een zo groot succes dat de aria ‘Nel cor più non mi sento’ (vervolgd door ‘brillar la giovantiú; cagion del mio tormento, amor, sei colpa tu. Mi pizzichi, mi stuzzichi, mi pungichi, mi mastichi’ uit dit werk een ‘hit’ werd.
Van die aria bestaan grappig genoeg opnamen met sopraan, zoals Renata Tebaldi (Decca) met mezzo, zoals Janet Baker (Decca 478.032-2) als met mannenstemmen, zoals tenor Ramón Vargas (RCA 09026-63913-2) en bariton Tito Gobbi (DCL 70666-2) plus nog vele anderen.
De vijf op deze cd bijeengebrachte componisten werden blijkbaar geïnspireerd om over dat aria thema variatiewerkjes te schrijven. Wie met de leukste of de compositorisch beste oplossing kwam, is aan de luisteraar te beslissen.
Leuker aan de werkjes is de opvallende, ongewone instrumentatie voor mandoline, gitaar en klavecimbel die vrij gelijkwaardig, alle gekenmerkt door een beperkt dynamisch- en kleurbereik bepaald.
De vertolkers zijn echt historiserend te werk gegaan, want er wordt gespeeld op een mandoline uit 1850, een Guadagni gitaar uit 1812 en een Böhm fortepiano uit 1820. Er wordt ook toegewijd en stijlvol op gespeeld. Van Beethovens sonatines bestaan bijvoorbeeld diverse andere opnamen met pianobegeleiding, maar ook eentje met klavecimbelbegeleiding, wat de nieuwe uitgave echt interessante prioriteitswaarde geeft.
Jammer dat de cd met dit programma vol was, anders had Paganini’s ook op die aria gebaseerde Capriccio in g er nog bij gekund (eigenlijk gemoeten).