Arabella Steinbacher: Fantasies, Rhapsodies, Daydreams. Waxman: Carmen fantasie; Sarasate: Zigeunerweisen op. 20; Vaughan Williams: The lark ascending; Saint-Saëns: Havanaise op. 83; Introduction et rondo capriccioso op. 28; Massenet: ‘Méditation’ uit Thaïs; Ravel: Tzigane. Met het Monte Carlo filharmonisch orkest o.l.v. Lawrence Foster. Pentatone PTC 5186-536 (73’33”). 2015

Na haar herhaaldelijk te hebben beluisterd in – elders grotendeels besproken – vioolconcerten en wat kamermuziek en haarin eigenlijk steeds zeer lovend te hebben besproken, stapt Arabella Steinbacher hier in een nieuwe, haast nog verleidelijker rol. Namelijk die van uitgesproken bravoureuze virtuoos.

Haar programma bevat vrij korte, populaire negentiende en twintigste eeuwse werken met gelukkig maar heel verschillend, dus mooi contrasterend karakter.

Dat gaat van showstukken als Sarasate’s Zigeunerweisen en Waxmans Carmen fantasie via de muzikaal en technisch pittige opgave van Ravels Tzigane tot de kunstige verfijning van beide werken van Saint-Saëns tot de idyllische landschapschildering van Vaughan Williams en het overpeinzende operafragment van Massenet.

De violiste stelt met enige jaloezie vast dat vroegere grote solisten als Kreisler, Heifetz en Menuhin op hun concerten deze werken aandacht gaven en er meer in zagen dan als toegift (waarvoor de te lang zijn, vandaar dat nu meestal wordt volstaan met een deel uit een Bach solosonate of partita). 

Het repertoire zou niet ‘serieus’ genoeg zijn. Nu: hier wordt het volkomen serieus genomen en dienovereenkomstig met stijl en karakter gespeeld.

Gewetensvol, indringend en met veel fraaie wisselende toonkleuren stelt Steinbacher deze bekende stukken op indringende wijze opnieuw voor; daarbij wordt ze ad rem gesteund en begeleid door het orkest uit Monte Carlo. Droom en fantaseer met haar mee.