Juliana Soltis: Entrez, le diable! The virtuoso cello at the Concert spirituel. Lanzetti: Cellosonate in e op. 1/8; Berteau: Cellosonate in G op. 13; Martin: Cellosonate in D op. 2/4; Barrière: Cellosonates in D, band 1/4 en in b band 3/5. Met Adaiha MacAdam-Somer (vdg), Lucas Harris (theorbe) en Justin Murphy-Mancini (kl). Acis APL 72276 (61’56”). 

De Amerikaanse barokcelliste Juliana Soltis heeft zich onder meer door studie te volgen bij Jaap ter Linden, Bart Kuijken en Giuseppe Barutti niet alleen verdiept in, maar zich na een een loopbaan in de eigentijdse muziek, ook toegelegd in de historische uitvoeringspraktijk. Daarvoor speelt op een in 2008 gerestaureerd Andreas Ferdinand Mayr instrument uit Salzburg, 1677. 

Met drie gelijkgezinde, ook goed opgeleide partners wijdt ze zich op deze uitgave aan een stel prille, maar letterlijk en figuurlijk de toon zetten sonates voor cello en b.c. van Franse cellist/componisten uit de wereld van het toen dominante Concert Spirituel: Salvatore Lanzetti (ca. 1710- ca. 1780), Martin Berteau (1708-1771), François Martin (1727-1757) en Jean –Baptiste Barrière (1707-1747). Componisten die oneindig veel bijdroegen aan de ontwikkeling tot zelfstandigheid van de cello, al dan niet als duivels instrument.

Het is verrassend hoe ver in zijn technische en virtuoze mogelijkheden het instrument aan het begin van de achttiende eeuw al was ontwikkeld. Het licht experimentele, vernieuwende karakter van die ontwikkeling wordt hier fijn aan het licht gebracht. 

De muziekjes tintelen als mousserende champagne in handen van dit viertal bezielde musici, die gelukkig ook voor wat bezonnen rustpunten zorgen in de langzame delen. Het geschilderde tijdsbeeld van de cellomuziek is interessant.