Alexandra Sostmann: Bach and contemporary music. Bach, J.S.: Toccata in c BWV 911; Engelse suite nr. 2 in a BWV 807, Prelude en fuga in d BWV. 851; Goebaidoelina: Toccata-Troncata; Pärt: Für Alina; Chen: Diary III, ‘Chant of stones’, ‘Wind, water and shadow’ (2004); Riley/Horn: G-song; Dutilleux: Au gré des ondes: Hommage à Bach; Shostakovitch: Prelude en fuga in d op. 87/24. TYXart TXA 13036 (65’23”). 2013

Chopin: Mazurka’s  in fis op. 6/1, in C op. 24/2, in a op. 17/4, in bes op. 24/4, in cis op. 63/3, in a op. 7/2, in a op. 67/4, in cis op. 50/3, in a op. 68/2 en in f op. 68/4; Bach, J.S.: Franse suites nr. 5 in G BWV. 816 en 3 in b BWV, 814. Alexandra Sostmann, TYXart TXA 17097 (71’20”). 2016

Wanneer men eenmaal attent is geworden op de in Hamburg levende Duitse pianiste Alexandra Sostmann die daar bij Volker Banfield en Jevgeny Koroliov studeerde en daarna in Londen bij Peter Katin en Parijs bij Marcella Crudeli, kan men natuurlijk meer over haar vinden op Wikipedia, haar eigen website, FB en mogelijk andere sociale media. Maar in de baaierd van aanstormend pianotalent dat een plekje op de internationale podia en bij een liefst prominent cd label tracht te veroveren, was ze me ontgaan. Dat moet snel worden goedgemaakt, want Sostmann is een veelzijdig, dus ongespeciaiiseerd kunstenares die goed van alle internationale muziekmarkten thuis lijkt te zijn.

Allereerst was Sostmann vooral de helft van het pianoduo Villarciaux met Judith Mosch. Allereerst maakte dat duo in 2001 een Stravinsky opname met o.a. de Sacre (Thorofon), vervolgens in 2003 een aan Rachmaninov gewijde cd met o.a. de Symfonisch dansen en de 6 Morceaux op. 11 (Thorofon), daarna in 2006 een opname met vierhandige werken van Debussy en Ravel (Thorofon) en in 2008 Tango nuevo met werken van Piazzolla en Horn (Phoenix 119).

Op TYXart debuteerde Alexandra Sostmann in 2013 succesvol solo met het recital Bach & contemporary music waar ze werken van Bach, Goebaidoelina, Pärt, Chen, Riley, Dutilleux en Shostakovitch combineerde. Een heel persoonlijk gekozen geheel van componisten en werken die als ze konden waarschijnlijk verbaasd zouden zijn dat ze zijn samengebracht. Vader Bach waakt met een drietal substantiële werken over de groep nieuwkomers en Sostmann geeft ze alle een fraai gezicht dat spreekt, soms in minimalistische eenvoud, soms met meer gevoel zoals bij Pärt of verhelderend zoals in de bewerking van Riley’s werk voor strijkkwartet.

De pianiste lijkt vooral geboeid te zijn door een grote verscheidenheid aan ritmen. Aardig is de kennismaking met de ook in Duitsland werkende Xiaoyong Chen. Dragende pijlers in het recital zijn de Preludes en fuga’s van Bach en Shostakovitch.

Knap hoe Sostmann in ruim een uur al deze zo verschillende composities recht doet en een uitgave afleverend waarnaar het geboeid en waarderend luisteren is.

Op haar zomer 2017 gloednieuw verschenen cd zijn Bach en Chopin naast of tegenover elkaar geplaatst. Beide Franse suites van Bach omlijsten een groep van tien Mazurka’s van Chopin.

Sostmanns Bach klinkt mooi ontspannen, helder gearticuleerd en ze toont zich ook bewust voor de poëtische inhoud. De muziek wordt voorgedragen met een conversatie-achtig gemak. In de Mazurka’s van Chopin komt nu eens het verhalende en dan weer het licht melancholische van het genre mooi naar voren. Maar steeds wordt ook de inherente levensvreugde getoond.

Met dit tweetal markante cd’s vestigt Alexandra Sostmann goed de aandacht op zichzelf als in-muzikale, avontuurlijke interprete.