Aurelia Shimkus: Scherzo. Schumann: Pianosonate nr. 2 in g op. 22; Beethoven: Pianosonate nr. 18 in Es op. 31/3; Liszt: Scherzo en mars S. 177. Ars ARS 38140 (52’13”). 2013

Een jaar geleden werd de cd B-A-C-H Ich ruf’ zu Dir van de Letse pianiste Aurelia Shimkus hier waarderend besproken. Het leek in augustus 2017 wel aardig om ook haar op vijftienjarige leeftijd in 2013 gemaakte debuut uitgave eens te beluisteren.

Ze koos voor dat recital geen erg voor de hand liggend materiaal en maakte het zich allerminst makkelijk. Ambitieus is het zeker. Haar waterdichte techniek bewijst ze mooi in het bravourestuk van Liszt als uitsmijter tot slot. Nergens hoeft ze zich te forceren.

Dat ze haar handwerk op die jeugdige leeftijd al aardig verstaat, blijkt uit de onstuimige jeugdige vaart die ze de tweede sonate van Schumann uit 1836 verleent. In het andantino vindt ze de vereiste rust. Dat dit nog niet helemaal op het niveau van een Perahia (Sony MK 44569) en Glemser (Naxos 8.554275) is, valt te verontschuldigen.

Shimkus’ Beethoven klinkt fijnzinnig en gedifferentieerd, ook wat pretentieloos, maar wel heel innemend. Ook hier stuit ze onder meer op Perahia (Sony SK 64397).

Zo valt er best veel te genieten en is het te hopen dat de jonge pianiste een glanzende carrière wacht.

Nog een tip. Vestard Shimkus, broer van Aurelia, maakte een aardige cd onder de titel Interview with Beethoven waarop hij zijn eigen EU Variations on a theme of Beethoven en Beethovens Pianosonates nr. 3 en 29, de Hammerklavier (Ars ARS 38099) uit 2011