Lucie Štĕpánová en Ksenia Kouzmenko: Whispering leaves. Janáček: Pohádka (sprookje); ‘Een weggegooid blaadje’  uit Op een overwoekerd pad; Páleníček: Koraalvariaties over ‘O hoofd vol bloed en wonden’; Martinů: Cellosonate nr. 2 H. 286. Cobra (58’11”). 2017

Geen ritselende, maar fluisterende bladeren bieden de Tsjechische celliste en de Wit Russische pianiste in deze fijne, gelukkig dankzij fondswerving mogelijk gemaakte opname.

Janáček schreef zijn Sprookje, dat eigenlijk een verkapte sonate is, in 1923   Steven Isserlis en Thomas Adès maakten er een heel mooie opname van (Hyperion CDA 67948). Het is een pakkend werk dat begint met forse penseelstreken van de piano en gitaarachtige pizzicati van de cello, waarna het stuk vaart krijgt in het con moto mt een galopperende piano. Het tweede deel kent heel mooie cellopassages, maar het mooist is het dansante slo allegro. 

Milos Sadlo maakte de bewerking van het tweede deel uit het pianowerk Op een overwoekerd pad. Het is goed om een iets van  pianist/componist Josef Páleníček (1914-1991) te horen. Hij schreef in 1942 de hier opgenomen Koraalvariaties als reactie op een dramatische gebeurtenis in zijn leven en maakte zelf in 1972 een opname met pianowerken van Janáček (Supraphon SU 10148-2) en werkte verder mee aan tal van andere opnamen. Hier krijgt hij zelf een nuttige cd première.

Martinů schreef zijn drie cellosonate pas op latere leeftijd. Nummer twee is uit 1939. Steven Isserlis en Olli Mustonen namen ze alle drie op (BIS SACD 2042). Het werk heeft veel gemeen met zijn symfonieën. Het eerste deel lijkt met zijn piano inzet wat op het piano uittreksel daarvan en de thema’s lijken zo uit de Symfonieën nr. 3 en 4 te komen. Maar erg aansprekend zijn de dramatiek en het conflict van het werk in de dialoog tussen beide instrumenten.

De chemie tussen beide musici klopt en samen geven zij deze heel verschillend geaarde composities elk het karakter waarop deze aanspraak maken in evenwichtige, waar mogelijk lyrische zin.