Aleksey Semenenko: French treasures. Poulenc: Vioolsonate FP. 119; Chausson: Poème op. 25; Debussy: wals La plus que lente (bew.); C’lair de lune’ uit Suite bergamasque (bew.); Ged. Prélude à l’après midi d’un faune (bew.); Ysaÿe: Met Inna Firsova, Ars Production ARS 38.544 (57’14”). 2015

Aleksey Semenenko: Romantic brilliant imaginative. Grieg: Vioolsonate nr. 1 in F op. 8; Tchaikovsky: Sérénade mélancolique op. 26; Castelnuovo-Tedesco: Figaro; Paganini: I palpiti op. 13 MS. 77 (bew.); Schubert: Fantasie in C op. post. 159, D. 934. Met Inna Firsova. Ars Produktion ARS 38.242 (72’03”). 2017

In 2015 behoorde de in 1988 in de Oekraïne geboren violist Aleksey Semenenko tot de met de tweede prijs gekroonden op het Brusselse Koningin Elisabeth concours. Dat is kort gedocumenteerd op de vier cd’s QEC 2015.

In datzelfde jaar en twee jaar later maakte hij met zijn vrouw Inna Firsova deze twee opnamen die zijn goede reputatie bevestigen. Op zijn cd debuut begeeft hij zich op de Franse toer waarbij het me veel dierbaarder was geweest wanneer hij in plaats van een paar Debussybewerkingen een van de beide sonates van Ravel had gespeeld. Wel laat het recital horen dat de violist terecht even in het zoeklicht verscheen met zijn goed gedefinieerde verklankingen, keurig gesteund door zijn echtgenote.

Op de tweede cd is het aardig dat hij zich bekommert om de minst bekende van Griegs drie Vioolsonates die hij met vrij forse penseelstreken neerzet zonder de lyrische kanten te kort te doen. Dat alles goed lukt, komt voor een belangrijk deel door de krachtige ondersteuning van Firsova. Alleen een Vilde Frang is als Noorse nog wat idiomatischer (EMI 947.639-2).

In Tchaikovsky’s Sérénade mélancolique voelt het tweetal uitvoerenden zich heel goed thuis; het werk klinkt briljant met de juiste, bijna sentimentele instelling. De door Castelnuovo-Tedesco bewerkte bekende aria van Figaro uit Rossini’s Barbier van Sevilla wordt met temperament ‘gezongen’. De Palpiti variaties op een thema van Rossini van Paganini bezitten ritmische kracht, maar het hoogtepunt is tot het laatst bewaard: de Fantasie van Schubert. Het werk heeft een uitgesproken virtuoos karakter, maar kent een licht sentimenteel moment als middenin eens de melodie van het lied Sei mir gegrüßt D. 741 opduikt.

Intussen gaat het om mooie herinneringen aan deze violist rond wie het net als bij voorgangers wat stilletjes is geworden.