Nadine Sierra: There’s a place for us. Bernstein: ‘Somewhere’ uit West Side story; ‘A Julia de Burgos’ uit Songfest; ‘Take care of this house’ uit 1600 Pennsylvania Avenue; ‘Glitter and be gay’ uit Candide; Villa-Lobos: ‘Aria’ uit Bachianas brasileiras nr. 5; ‘Canção do amor’, ‘Melodia sentimental’ uit Floresta do Amazonas; Gordon: Only heaven; Stars; Will there really be a morning; Theofanidis: ‘Maria’s aria’ uit The cows of Apollo; Foster: ‘Jeanie with the light brown hair’ (bew.); Golijov: Lúa descolorida; Stravinsky: ‘No word from Tom’ uit The rake’s progress. Met het Royal philharmonic orkest o.l.v. Robert Spano. DG 483.5004 (66’47”). 2017

Als Gilda in Verdi’s Rigoletto naast Dmitri Hvorostovsky en Francisco Demuro (Delos DE 3522) en Lucia in Donizetti’s Lucia di Lammermoor trok de Amerikaanse sopraan van Puerto Ricaans/Portugese afkomst Nadine Sierra voor het eerst de aandacht. Intussen zong ze ook in de Symfonie nr. 3 van Bernstein (Warner 9029-56615-8) en treedt ze in allerlei bekende Europese operahuizen op in tal van andere rollen. In ieder geval was ze een solo debuut cd waard en die is er nu.

Eigenlijk is dat begin kwalitatief wat te bescheiden met veel N. en Z. Amerikaans materiaal uit de musicalwereld van de muzikale smeltkroezen Amerika. Het gaat wel om veel van Bernstein en redelijk wat van Villa-Lobos dat bekend en de moeite waard is, maar de toevoeging van moois van Stephen Foster, Douglas Moore, Ricky Ian Gordon, Osvaldo Golijov en Christopher Theofanidis (voor wie ze in het Spaans, Portugees en Engels moet zingen) maakt het multiculturele en multi-etnische programma extra interessant.

Sierra voelt zich goed thuis in deze muziek en zingt die met haar nog vrij kleine, wat onschuldig klinkende stem met veel aplomb. Ze imponeert vooral in het hoge register en weet zich idiomatisch steeds goed aan te passen aan wat ze voordraagt. Een stem om in de gaten te houden. Nu graag gauw wat belangrijker rollen…..