Hariolf Schlichtig: Altvioolconcerten. Stamitz, C.: Altvioolconcert nr. 1 in D op. 1; Hoffmeister: Altvioolconcert in D; Zelter: Altvioolconcert in Es. Met het Münchens kamerorkest. Tudor 7087 (61’58”). 2001

In de tweede helft van de achttiende eeuw kreeg de altviool even de gelegenheid om als solo-instrument even uit de anonieme strijkorkestwereld naar voren te treden. Een goed voorbeeld daarvan is de Concertante symfonie voor viool, altviool en orkest van Mozart. In de negentiende viel hij daarin weer terug om gelukkig in de twintigste weer veel aandacht te krijgen. 

Het drietal hier bijeengebrachte werken geeft een goed beeld van de situatie in de jaren 1770/80. Carl Stamitz, zelf een goede altviolist, wist waarmee hij zijn solist kon belasten en met virtuositeit kon uitdagen, Anton Hoffmeister zocht het vooral in een uiting van charmante Weense stijl en het interessants is haast de kennismaking met het enige concert van de autodidact Carl Friedrich Zelter (1758 - 1832) die vooral bekendheid geniet als componist van ongeveer tweehonderd liederen en enige faam kreeg als leraar van Mendelssohn en Meyerbeer.

Zijn Altvioolconcert bezit een zekere Beethoveniaanse grandeur en heeft om te beginnen een heel verkwikkend allegro.

Hariolf Schlichtig zorgt voor sympathieke, mooi afgewerkte en bij voorkeur lyrische uitvoeringen van dit drietal concerten waarin vooral zijn mooi gearticuleerde passagewerk opvalt, zeker in het langzame deel van Zelters concert met verder opvallende recitatiefgedeelten in de finale. Het door hem geleide orkest zorgt voor sluitende begeleidingen met een licht toets. Vooral dankzij Zelter is dit een heel nuttige uitgave.