Skride pianokwartet: Mozart: Pianokwartet nr. 1 in g KV. 478; Mahler: Pianokwartet deel in a; Brahms: Pianokwartet nr. 1 in g op. 25 Orfeo C 946191 (71’23”). 2018

Wanneer we ons realiseren dat Mozarts voor Franz Anon Hoffmeister geschreven beide Pianokwartetten bedoeld waren voor amateurs, maar technisch en emotioneel te moeilijk werd bevonden, kunnen we begrijpen hoe ver we tegenwoordig zijn gevorderd. Het werk staat in de dramatische toonaard g-klein en waar dat toe leidt, weten we van de Symfonie nr. 40. Ook hier is het eerste deel heel pakkend met een eerste thema dat de luisteraar niet zo gauw loslaat.

Het is een vitaal en expansief werk dat dienovereenkomstig wordt gespeeld door het ter gelegenheid van een Schubertiade in 2016 gevormde Skride Pianokwartet dat als een vrij familiale aangelegenheid bestaat uit Baiba Skride (v), Barbara Skride (va), Lise Berthaud (va), Harriet Krijgh (vc) en Lauma Skride (p) gevormde Skride pianokwartet. 

Het eerste deel klinkt nogal duister met een fel hoogtepunt in de doorwerking. Ook in het andante dat breed wordt opgezet schuilt drama; de finale klinkt spiritueel. Er wordt niet verdergegaan met nr. 2, doch er is gekozen voor een gevarieerd programma waarin chronologlsch eerst Brahms aan de beurt is met zijn Pianokwartet nr. 1. Dat begint vrij simpel door Lauma Skride die een mooie pianomelodie speelt waarna de drie anderen zich geleidelijk bij haar voegen met van hartstocht vervuld spel; De finale in zigeunerstijl is onweerstaanbaar uitbundig.

Verder dan één deel kwam Mahler aan het eind van zijn conservatoriumtijd als zestienjarige niet. Het klonk voor het eerst in 1876. Het is zijn enige kamermuziekwerk waar de menselijke stem niet aan te pas komt. Het manuscript werd pas in het begin van de jaren ’60 v.e. in de nalatenschap van Alma teruggevonden en krijgt hier een mooi verzorgde vertolking die van de hele cd een genoegen om te beluisteren maakt. Onderweg wisselen  Lise Berthaud en Barbara Skride een keer van plaats.