Juliana Soltis: Entrez, le diable. Lanzetti: Cellosonate in e op. 1/8; Berteau: Cellosonate in G op.1/3; Martin: Cellosonate nr. 2 in D op.2/4; Barrière: Cellosonates in D boek 1/4 en b boek 3/5. Met Adaiha MacAdem-Somer (vdg), Lucas Harr is (theorbe) en Justin Murphy-Mancini (kl). Acis 722276 (68’23”). 2017
Op deze cd wekt de Amerikaanse barokcelliste Julians Soltis herinneringen aan de muziekstrijd die zich in Frankrijk in de eerste helft van de achttiende eeuw op twee gebieden afspeelde. De eerste ging over de hegemonie van Italiaanse of Franse invloeden in het muziekleven, de tweede over de cello die geleidelijk vanuit Italië de viola da gamba verdrong als soloinstrument.
In 1740 verdedigde jurist/gambist Hubert le Blanc in een artikel met de titel ‘Défence de la basse de viole’ nog het oude instrument en noemde hij de cello ‘een woekerend kwaad en een arme duivel’. Maar het tij kon toen al niet meer worden gekeerd. In mei 1736 was namelijk tijdens een Concert spirituel de Napolitaanse super virtuoos Salvatore Lanzetti (ca. 1710 - ca. 1780) opgetreden die als vertolker en componist de Europese hoofdsteden veroverde en publicaties in Amsterdam en Londen op zijn naam had. Zijn 6 Cellosonates, die in 2007 zijn opgenomen door Bálasz Máté c.s. (Hungaroton HCD 32422) dragen de aanduiding ‘after an easy and elegant taste’.
In Parijs veroorzaakte hij een sensatie en een schandaal; een schandaal omdat de cello in Franse hogere kringen nog niet was geaccepteerd als soloinstrument.
Een paar eeuwen later hoeft ook Soltis zich daar niets meer van aan te trekken en met grote virtuositeit en veel speelplezier koppelt ze Lanzetti aan de Franse tijdgenoten Martin Berteau (1708 - 1771), François Martin (1727 - 1757) en Jean-Baptiste Barrière (1707 - 1747).
Ze speelt deze werken heel vaardig en met veel stijlvol aplomb. Haar virtuositeit kan ze tonen bij Lanzetti, haar kracht om ritmisch te profileren bij Martin en bij Barrière haar melodieuze bagage. Omdat ook haar partners heel actief zijn in hun begeleidingen en echt deelnamen aan het discours kunnen we spreken van een geslaagde binnenkomst van de celloduivel.