Pamela Stahel: Piccolo encounters. Cavicchi: Chiaroscuro, Three moods; Kupferman: Short shrift; Dufeutrelle: Flammerole; Santucci: El jardin de Amilamia; Scott, J.: The gift of life; Scelsi: Rucke di guck; Caliendo: Adagio en Toccata. Met Sarah Rumer (fl), Robert Pickup (kl), Igor Longato (p), Nicola Mazzanti (picc), Clement Noël (h), Karen Forster (va), Paul Cohen (sax), Christopher Brellochs (sax), Julie Palloc (hrp) en Timothy Ruedeman (sax). Solo Musica SM 329 (54’23”). 2019

Sinds de dagen van Vivaldi is de piccolo(blokfluit) en zijn later geëvolueerde vorm een bekend instrument dat vooral met zijn doordringende hoge klanken in heel wat orkestwerken een belangrijke rol speelt. Maar in de kamermuziek en solistisch speelde he kleine instrument eigen tot in de twintigste eeuw nauwelijks een rol.

Toen kwamen er eerst componisten die Piccoloconcerten componeerden. Te denken valt aan Florentine Mulsant, Lowell Liebermann, Joachim Andersen, Régis Campo en Jean-Michel Damase waarin een solist kon laten horen dat het instrument wel degelijk ook expressieve mogelijkheden heeft in attractieve en melodieuze muziek.

De Amerikaanse Pamela Stahel die aanvankelijk solofluitiste was in het Pittsburgh symfonie, maar vestigde zich na het volgen van een masterclass daarna in Zürich waar ze in het Tonhalle orkest speelt en solistische optredens organiseert.

Met eigentijdse, misschien deels voor haar geschreven werken van Alessandro Cavicchi, Meyer Kupferman, Sophie Dufeutrelle, Francesco Santucci, Jeff Scott en Giacinto Scelsi profileert ze zich als soliste van rang van faam met aardige muziek uit alle windstreken in verschillende bezettingen.

Probeer nu maar het verschil te horen tussen de Burkart Elite XXV piccolo van Pamela Stahel en de Keefe piccolo van Nicola Mazzanti in dit mooi geslaagde recital van ‘Pamela and friends’.