Jeannette van Schaik: Elysium. Respighi: ‘Acqua’, ‘Crepuscolo’ uit Deltà Silvane; ’Nebbie’, ‘Tempi assai lontani; Refice: ‘Ombra di nube; Korngold: ’Sterbelied’, ‘Dies eine kann mein Sehnen nicht immer faßen’; Mond, so gehst du wieder auf’, ‘Gefaßter Abschied’ uit Abschiedslieder op. 14; Strauss, R.: ‘Kornblumen’, ‘Mohnblumen’, ‘Epheu’, ‘Wasserrose’ uit Mädchenblumen; ‘Das Rosenband’, ‘’Die Nacht’, Die Georgine’, ‘Die Zeitlose’, ‘Allerseelen’ uit Letzte Blätter; ‘Morgen’ uit 4 Liederen op. 27. Met Peter Niisson (p). 7 Mountain Records 022 (61’23”). 2020

 

In de Griekse mythologie werden alleen uitverkorenen tot de Elysische velden toegelaten om daar een lang en gelukkig leven te leiden. Overdrachtelijk gezien nodigt sopraan Jeannette van Schaik op haar CD debuut uit om met haar even van deze gelukzaligheid te genieten. Velen zullen haar kennen via de operarollen die ze gewoonlijk zingt.

Ze stelde daarvoor een programma samen met meest niet al te voor de hand liggende liederen uit het Italiaanse en Duitse repertoire met materiaal dat vooral wordt gekenmerkt door uitingen van verlangen, ook een connectie met Elysium. 

Vooral de vier liederen uit Korngolds Lieder des Abschieds troffen me, mogelijk omdat ik op hoge leeftijd ben en mijn gezondheid niet meer je dat is. Ze zijn geschreven op teksten uit Requiem van Christina Rossetti. Ze behoren tot zijn mooiste. 

Met haar romige sopraan en haar goede dictie, maar niet voortdurend ideale articulatie in de Duitstalige liederen die dat eisen (denk aan de masterclasses van Scharzkopf) toont de zangeres verbeelding en zingt ze dit moois intelligent, met romantisch gevoel en weet ze veel teksten ook enigszins te acteren (ervaring met opera die blijkt).

Haar Amerikaanse begeleider Peter Nilsson draagt het zijne bij aan het welslagen van dit debuut.