Schubert: Symfonieën nr. 1 in D D. 82 en 6 in C D. 589. B’Rock orkest o.l.v. René Jacobs. Pentatone PTC 5186.707-2 (57’37”). 2018
Schubert: Symfonieën nr. 2 in Bes D. 125 en 3 in D D 200. B’Rock orkest o.l.v. René Jacobs. Pentatone PTC 5186.759-2 (55’22”). 2020
Schubert: Symfonieën nr. 4 in c D. 417 ‘Tragische’ en 5 in Bes D. 485. B’Rock orkest o.l.v. René Jacobs. Pentatone PTC 5186.858-2 (59’23”). 2020
Als tiener schreef Schubert zijn eerste vijftal Symfonieën. Het zijn dus jeugdwerken die nog niet het treffende karakter van nr. 8, ‘de Onvoltooide’ en het majestueuze van nr. 9 bezitten. Maar ze wijzen wel reeds de richting waarheen de ontwikkeling gaat.
Intussen is René Jacobs met zijn tweede Schubertcyclus in wording een eind gevorderd. De eerste maakte hij met Musica aeterna in 1997 (Zig-Zag territoires ZZT 308, 4 cd’s).
De nieuwe opname bevat nr. 4, de ‘tragische’ en nr. 5, die best de bijnaam ‘de zonnige’ verdient. Nr. 4 begint inderdaad tragisch en peinzend in c-klein, mede door het gebruik van vier hoorns in plaats van twee. Het is zijn eerste symfonie in een mineur toonaard, verder staat alleen ‘de Onvoltooide’ in mineur, b-klein. Daardoor wordt in nr. 4 iets van de sfeer van ‘duistere machten’ (Weber), de ‘onderwereld’ (Gluck) en ‘chaos’ (Haydn) opgeroepen zoals Jacobs in de toelichting vertelt.
Wie van een vrij lichte, vlotte, charmante Schubert met een stevig stalen fundament houdt, vindt Jacobs geheel aan zijn zijde. In nr. 5 gaat dat haast vanzelf, want deze Symfonie is voor een kleinere bezetting en moet het zonder klarinetten, trompetten en pauken stellen.
Of zijn Gentse B’rock orchestra gewoon de voortzetting van zijn bekende Musica aeterna is, of een verjongd nieuw ensemble, is niet duidelijk en eigenlijk ook niet zo belangrijk.
Wat wel belangrijk is, dat hij het potentieel van deze werken in vrij ruige, soms wat rusteloze vertolkingen maximaliseert.
Als belangrijkste rivalen treft hij Frans Brüggen (Philips 475.7955, 4 cd’s) uit 1990/6 en Marc Minkowski (Naïve V 5299, 4 cd’s) uit 2012.