Schifanoia blokfluitduo Inês d’Avena en Isabel Favilla. Telemann: Sonates TWV 40/148 en 40/125, 40/101;  Philidor: Suite op. 1/3; Quantz: Sonate op. 2/5; Simrock: 3 Duo’s uit op. 4; Guillemant: Sonate op. 2/1. Uitgave in eigen beheer (48’45”). 2013

De naam die het Braziliaanse, in Nederland belandde en actieve tweetal blokfluitistes koos voor hun duo is afgeleid van een Renaissance paleis in Ferrara met de naam Schifar la noia (ontsnap aan verveling).

Verveling is ook wel het laatste waaraan men denkt al luisterend naar meest barokke blokfluitcomposities uit de periode  1707-1749.  De sonates van Telemann zijn zeker buiten de blokfluitwereld vermoedelijk aardig vertrouwd en ook Quantz is natuurlijk geen onbekende, maar de wat later levende Benoît Guillemant (van wie niet veel meer bekend is dan dat hij tussen1746-1757 actief was) en Heinrich Simrock (1754-1839) zullen voor velen nieuwe namen zijn die voor nadere kennismaking in aanmerking komen.

Deze staalkaart met acht uitgelezen werken oogt op papier al aantrekkelijk, maar blijkt in de praktijk een puur genoegen om naar te luisteren. Mogelijk mede gezien hun afkomst met een Latijns tintje en hun gedegen Europese vorming zorgen beide jonge musici niet alleen voor een passend stijlbesef (ornamenten incluis), maar ook voor een instrumentaal-technische realisatie die alle bewondering afdwingt. Pittige accenten hier, mooi uitgezonden lyrische melodieën daar: aan schakering en afwisseling geen gebrek.

Bovendien is de uitgave puik gedocumenteerd met werkbeschrijvingen en details over de gebruikte instrumenten. Een ander aspect is, dat hier meteen ook een voorbeeld wordt gegeven van hoe de overheid (en de samenleving?) het voortaan graag zien: met musici die hun boontje zelf doppen, niet op een gulle subsidiehand wachten maar met crowdfunding – de deelnemers daaraan zijn ook grotendeels vermeld – tot zo’n fraai beeld van interessant, op hoog niveau uitgevoerd materiaal komen.

Nadere informatie en bestelwijze via www.schifanoia.net.