Daniel Rowland en Natacha Kudritskaya: Les années folles. Debussy: Vioolsonate; Beau soir (bew. Heifetz); Poulenc: Vioolsonate; Piazzolla: Tango milonga en re; Ravel: Pièce en forme de habanera; Vioolsonate; Gershwin: ‘It ain’t necessarily so’; ‘Bess, you is my woman now’ uit Porgy and Bess (bew. Heifetz); Antheil: Vioolsonate nr. 2. Gutman CD 151 (78’21”). 2014

Na de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog was Parijs de stad waar het internationale kunstleven een enorme bloei doormaakte die nog lang nawerkte. Parijs was ook een internationaal cultuurcentrum dat N.en Z. Amerikanen onder wie Antheil, Gershwin en Piazzolla aantrok en jazzinvloeden dankbaar assimileerde. Andere componisten bleven geheel zichzelf.

De compilatie werken voor viool en piano begint chronologisch gezien met de nog aan het eind van die oorlog in 1917 geschreven sonate van Debussy om verder te gaan met die van Ravel (1922) en Antheil (1923), Gershwin componeerde terug thuis in 1935 zijn Porgy and Bess en Poulenc sluit de rij met de tijdens W.O. II in 1943 geschreven sonate. De tango van Piazzolla is hier een nakomertje uit 1967, maar wel bestemd voor viool en piano.

Die bewuste periode was ook de tijd van de bewerkingen om de muziek toegankelijker te maken of juist om ze voor eigen doeleinden ter beschikking te hebben. In dat licht moeten we de arrangementen van Heifetz zien.

Het was een oorspronkelijke gedachte van Daniel Rowland en Natacha Kudritskaya om deze totaal verschillend geaarde werken in een bijna tachtig minuten durende confrontatie bijeen te brengen en te trachten de nagestreefde eenheid en verscheidenheid te bereiken,

Dat dit aardig is gelukt, is een compliment waard. Het werkt ook voor de luisteraar juist stimulerend. Individueel zijn van de meeste werken wel wat mooiere uitvoeringen beschikbaar, maar dat is hier niet aan de orde: er wordt met toewijding en veel gevoel voor stijl en nuancering gespeeld en het gaat primair om het concept en  dat is als zodanig heel interessant volkomen geslaagd.