Shauna Rolston: Cellowerken. Strauss, R.: Cellosonate in F op. 6; Debussy: Cellosonate; Barber: Cellosonate in c op. 6; Lutoslawski: ‘Grave’ uit Matamorfosen; Messiaen: ‘Louange a l’éternité de Jésus uit Quatuor pour la fin du temps. Met Bernadene Blaha. CBC MVCD 1118 (73’43”). 1997
Soms, min of meer bij toeval, ontdek je in de geglobaliseerde muziekwereld ineens interessante mensen. Dat was het geval met de Canadese celliste Shauna Rolston, die in Genève bij Pierre Fournier studeerde en in Engeland bij William Pleeth. Al jong maakte ze, begeleid door haar moeder, haar professionele debuut.
Ze ontwikkelde zich als specialiste in eigentijdse muziek, maar laat negentiende eeuws materiaal niet onberoerd getuige haar uitvoerige discografie. Zonder al deze cd’s te hebben kunnen beluisteren, noem ik slechts:
Fauré: Vioolsonate nr. 1 in A op. 13 (bew); Franck: Vioolsonate in A (bew.), Shauna Rolston en Menahem Pressler. Summit 109 (56’14”). 1987
Shauna Rolston: Morawetz: Memorial to Martin Luther King; Bruch: Kol nidrei op. 47; Fauré: Élégie in c op. 24; Dvorak: Stille bossen op. 68/5, B. 182; Bliss: Celloconcert. Met het Edmonton symfonie orkest o.l.v. Uri Mayer. CBC SMCD 5105 (78’) 2000
This is the colour of my dreams met werken van Murphy, Ka Nin Chan, Hatzis en Heather Schmidt (CBC SMCD 5214). 2001
Elgar: Celloconcert in e op. 85; Tchaikovsky: Andante cantabile; Glazoenov: Chant du ménestrel op. 71; Popper: Hongaarse rapsodie op. 68 (bew.); Saint-Saëns: Celloconcert nr. 1 in a op. 33. Shauna Rolston met het Calgary filharmonisch orkest o.l.v. Mario Bernardi. VBC SMCD 5153 (69’28”). 2001
Burge: Flanders fields reflections. Upper Canada fiddle suite voor viool en orkest; One sail voor cello en orkest; Flanders fields reflections. Mary-Elizabeth Brown (v) en Shauna Rolston (vc) met Sinfonia Toronto o.l.v. Nurhan Arman. Marquis 774718-138323 (66’09”). 2007
Schmidt, Heater: Icicles of fire. Sychronicity; Fantasy; Icicles of fire. Met Shauna Rolston (vc). Centrediscs CMCCD 18813 (41’). 2012
Het programma op haar cd met pianiste Bernadene Blaha bevat cellowerken uit een periode die bijna een eeuw omspant. Dat gaat van de sonate van Strauss uit 1893 tot het ‘Grave’ uit de Metamorfosen van Lutoslawski uit 1981. Wat vooral opvalt in het spel van deze celliste, is de intensiteit daarvan. Ongeacht de compositie getuigt dat van betrokkenheid. Dat komt de romantiek van Srauss zeer ten goede. Maar in de sonate van Debussy speelt ze ook met subtiel gevoel en aandacht voor nuancen.
Al schreef Barber zijn Cellosonate in 1932 toen hij nog student was, gaat het om een rijp romantisch werk dat bijna van Brahms had kunnen zijn. Shauna Rolston geeft een epische vaart aan de thema’s en Bernadene Blaha reageert daar genereus op.
Heel raak en serieus klinken de kortere bijdragen van Lutoslawski en Messiaen, met bij laatstgenoemde blijken van een heel etherische sfeer.
Op welk instrument Rolston speelt wordt niet vermeld. Bekend is dat ze behalve een gewoon houten cello ook een exemplaar van koolstofvezel bezit.