CD Verzamelprogramma's

RAMEZAN, LAYLA: 100 JAAR IRAANSE PIANOMUZIEK I

Layla Ramezan: 100 Jaar Iraanse pianomuziek I. Darvishi: ‘Fantasie op een noot, akkoord, motief, thema’ uit Pianostukken nr. 1-5; Banjbaran: Nocturne ‘Een nacht in een Perzische tuin’; Mashayekhi: Etude; Sahbai: Volksinventies nr. 1-3; Majd: Dialoog 88; Farhat: Bagatellen nr. 1-5; Vali: Herinneringen nr. 1-4. Paraty PTY 61640 (72’24”). 

 

Bezien in het licht van de lange Perzisch/Iraanse cultuur is het natuurlijk een lachertje dat mijn muzikale kennis over dat land beperkt was tot de pseudo exotische In a Persian market van Albert Ketèlbey (1875-1959).

Hoog tijd om daar verandering in te brengen wanneer zich een gelegenheid voordoet. Die wordt geboden door de Iraanse pianiste Layla Ramezan die in het Zwitserse Lausanne studeerde en van daaruit optreedt.

Wie op zoek naar nadere info op Wikipedia de List of Iranian composers opslaat, vindt daar, gerangschikt in de merkwaardige categorieën ‘Classical-traditional’, ‘Contemporary’ en ‘Western classical’ een behoorlijk lange waslijst met namen, waaraan echter de hier vertegenwoordigde Darvishi, Sahbai en Majd ontbreken.

Naar anciëniteit gerangschikt gaat het om Hormoz Farhat (1929), Fozié Majd (1938), Iradj Sahbai (1945), Reza Vali (1952), Mohammed-Reza Darvishi (1955), Bezhad Ranjbarian (1955) en Nader Mashayekhi (1955).

Of de regime change van de Pahlavidydastie naar de Islamitische republiek veel stilistische veranderingen met zich heeft meegebracht, blijkt niet uit de hier opgenomen muziek die ontstond tussen 1945 en 2008.

Dit is de eerste van vier cd’s waarop Layla Ramezan een overzicht geeft van wat in Iran zoal aan pianomuziek is ontstaan.Verwaarloosde meesterwerken heb ik daaronder niet kunnen ontdekken, maar door de bank genomen is wel sprake van vakkundig geschreven, deels degelijke abstracte, deels beeldend expressieve stukken waarnaar het bijna drie kwartier aangenaam luisteren was. Wat er typische Iraans aan is, valt soms moeilijk te omschrijven. Het succes van deze onderneming is vooral te danken aan de knappe vertolkingen van Ramezan die een compliment verdient voor haar initiatief dat dus een uitgebreid vervolg krijgt.